معنی شعر کار و تلاش درس هفدهم پنجم ✅ (کلمات ، متضاد و هم خانواده)
معنی کلمات ، هم خانواده ، متضاد ، لغات ، کلمات سخت و جدید درس 17 - هفدهم کار و تلاش فارسی پنجم دبستان
در این مطلب از تاپ ناپ، شعر «کار و تلاش» را به زبان روان معنی کردیم. واژگان را توضیح دادیم، جفتهای متضاد و خانوادههای واژه را گرد آوردیم و واژههای دشوار املایی را برای تمرین آماده کردیم. همهچیز را یکدست و خوانا تنظیم کردیم تا هم در کلاس بهکار بیاید و هم برای مطالعهٔ خانه سودمند باشد.
آنچه در این مطلب خواهید دید
معنی شعر کار و تلاش پنجم ابتدایی
۱- به راهی در، سلیمان دید موری *** که با پای ملخ میکرد زوری
معنی: سلیمان(ع) در گذرگاهی مورچهای دید که با پایِ ملخی درگیر بود و با همه توان میکوشید آن را بکشد.
۲- به زحمت، خویش را هر سو کشیدی *** وزان بار گران، هر دَم خمیدی
معنی: به دشواری خود را به سویی و سوی دیگر میکشید و زیر سنگینی آن بار، پیاپی خم میشد.
۳- ز هر گردی، برون افتادی از راه *** زهر بادی، پریدی چون پر کاه
معنی: با هر گرد و خاکی از مسیر منحرف میشد و با هر نسیمی چون پرِ کاه جابهجا میگشت.
۴- چنان بگرفته راه سعی در پیش *** که فارغ گشته از هر کس، جز از خویش
معنی: آنچنان سخت میکوشید که جز به کارِ خود به هیچکس دیگر نمیاندیشید.
۵- به تندی گفت: «کای مسکین نادان *** چرایی فارغ از مُلک سلیمان؟»
معنی: سلیمان با شتاب گفت: ای بینوای ناآگاه! چرا از پادشاهی سلیمان بیخبر ماندهای؟
۶- بیا زین ره، به قصر پادشاهی *** بخور در سفره ی ما، هر چه خواهی
معنی: از همین راه به کاخ ما بیا و بر سفرهمان هر چه میخواهی میل کن.
۷- چرا باید چنین خونابه خوردن *** تمام عمرِ خود را بار بردن
معنی: چرا باید اینگونه رنج بکشی و سراسر عمرت را به بارکشی بگذرانـی؟
۸- ره است اینجا و مردم رهگذارند *** مبادا بر سرت پایی گذارند
معنی: اینجا گذرگاه مردمان است؛ مبادا پای رهگذری بر تو نهاده شود.
۹- مکش بیهوده این بار گران را *** میازار از برای جسم، جان را
معنی: این بارِ سنگین را بیدلیل بر دوش مگذار و برای آسایشِ تن، جانت را نیازار.
۱۰- بگفت: «از سور، کمتر گوی با مور *** که موران را، قناعت خوشتر از سور
معنی:مور گفت: از جشن و سور با مور کمتر سخن بگو؛ برای ما قناعت از سور دلپذیرتر است.
۱۱- نیفتد با کسی ما را سر و کار *** که خود، هم توشه داریم و هم انبار
معنی: ما محتاجِ کس نمیشویم؛ خودمان هم آذوقه داریم و هم انبار برای نگهداری آن.
۱۲- مرا امید راحت هاست زین رنج *** من این پای ملخ، ندهم به صد گنج
معنی: از این رنج، امیدِ آسایش دارم؛ این پایِ ملخ را به صد گنج هم عوض نمیکنم.
۱۳- گَرَت همواره باید کامکاری *** ز مور آموز رسم بُردباری
معنی: اگر پیوسته کامیابی میخواهی، از مورچه شیوهٔ شکیبایی و پایمردی را بیاموز.
۱۴- مرو راهی که پایت را ببندند *** مکن کاری که هُشیاران بخندند
معنی: به مسیری مرو که گرفتار شوی و کاری مکن که خردمندان به کارِ نابجايت بخندند.
۱۵- گهِ تدبیر، عاقل باش و بینا *** ره امروز را مسپار فردا
معنی: هنگام اندیشیدن، هوشیار و دوربین باش؛ کار امروز را به فردا میفکن.
۱۶- بکوش اندر بهارِ زندگانی *** که شد پیرایه ی پیری، جوانی
معنی:در بهارِ زندگی یعنی جوانی بکوش؛ که جوانی زیور و سرمایهٔ روزگارِ پیری است.
معنی کلمات درس هفدهم کار و تلاش پنجم
| واژه / عبارت | معنی روان |
|---|---|
| سلیمان | پیامبری که بر انسانها، جنها و جانوران فرمان میراند. |
| مهارت | تواناییِ انجام سنجیده و درستِ یک کار. |
| موری | یک مورچه؛ حشرهای ریز از تیرهٔ مورچهها. |
| حساب کردن | شمارش و محاسبهٔ اعداد یا مقدارها. |
| وزان | کوتاهشدهٔ «و از آن». |
| اختر شناسی | دانشِ بررسی ستارگان، سیارات و پدیدههای آسمانی. |
| گران | سنگین و پروزن؛ دارای بار یا ارزش زیاد. |
| حکمت | داناییِ ژرف و فهمِ سنجیده؛ فرزانگی. |
| کاه | ساقهٔ خشکِ غلات؛ پوشالِ گندم و جو. |
| ناگزیر | بیچاره و ناچار؛ چارهناپذیر. |
| سعی | کوششِ پیگیر برای رسیدن به مقصود. |
| نان آور خانه | کسی که هزینه و نیازهای خانواده را فراهم میکند. |
| فارغ | آسوده و بیدغدغه؛ راحت. |
| یاور | کمککار و یاریدهنده. |
| به تندی | با شتاب؛ به سرعت. |
| کسب علم و معرفت | بهدستآوردنِ دانش و شناخت. |
| مسکین | بینوا و نیازمند. |
| مهرگان | فصل پاییز؛ آغاز پاییز. |
| ملک | سرزمین و قلمرو. |
| دانستم | فهمیدم و دریافتم. |
| خونابه خوردن | رنجِ بسیار بردن؛ سختی کشیدن. |
| عزم | اراده و قصدِ جدی. |
| میازار | آزار مده؛ آسیب نرسان. |
| شدم | رفتم؛ رهسپار شدم. |
| سور | جشن و مهمانیِ شادی. |
| عالمان | دانایان و خردمندان. |
| قناعت | بسندهکردن به داشتهها و پرهیز از اسراف. |
| مردم عادی | تودهٔ مردم؛ عامه. |
| توشه | آذوقه و خوراکِ راه. |
| دیار | سرزمین و ناحیه. |
| گنج | دارایی و گوهرهای ارزشمند. |
| پژوهش | کاوش و تحقیقِ سامانمند. |
| همواره | پیوسته؛ همیشه. |
| خردمندانه | بهگونهای عاقلانه و سنجیده. |
| کامکاری | کامیابی و خوشبختی. |
| چه بسا | بسا و بسیار؛ فراوان پیش میآید. |
| رسم | روش و شیوهٔ پایدار. |
| پرسشگر | سؤالکننده؛ کسی که میپرسد. |
| بردباری | شکیبایی و صبوری. |
| هوشمندی | آگاهی و تیزفهمی. |
| هشیاران | عاقلان و دانایان. |
| در دل داشت | نیتِ رفتن به کعبه را در سر میپروراند. |
| گَه | کوتاهشدهٔ «گاه». |
| به سبب | از بابتِ؛ به علتِ. |
| تدبیر | چارهاندیشی برای حلّ مشکل. |
| پس از درگذشت مادر | بعد از مرگِ مادر. |
| عاقل | دانشور و خردمند. |
| راهزنی | دزدی و غارت در راهها. |
| بینا | آگاه و هوشیار؛ دوربین. |
| سکه | پولِ فلزیِ ضربشده. |
| پیرایه | آرایه و زیور؛ آنچه زیبایی میبخشد. |
| صادق | راستگو و درستکردار. |
| اینک | اکنون؛ همین لحظه. |
| دینار | سکهٔ زر؛ پولِ طلایی. |
| پیشگاه | صحن و محوطهٔ پیشِ روی بنا. |
| توشه ی من است | مایهٔ آذوقهٔ سفرِ من بهشمار میرود. |
| حضور یافته ام | آمدهام و مشرف شدهام. |
| ناپسند | نکوهیده و زشت. |
| جایگاه | منزلت و رتبه. |
| صمیمی | نزدیک و یگانهدل. |
| رحمت حق بر آنان باد | خداوند بر آنان رحمت ارزانی دارد. |
| هم نشین | دوست و هممجلس. |
| شوق آموختن | علاقهٔ بسیار به یادگیری. |
| خاکیان | آدمیانِ روی زمین؛ انسانها. |
| مکتب | مدرسه؛ دبستان. |
| برکرده اند | بالا بردهاند؛ افراشتهاند. |
| از بر کردم | حفظ کردم و به خاطر سپردم. |
| خاکدان | جهانِ خاکی؛ دنیا. |
| آداب | روشها و رسومِ نیکو. |
| ضمیر | باطن و درونِ انسان. |
| معین کرد | مشخص و معلوم ساخت. |
| لطف | مهربانی و رحمت. |
| پر مهر | سرشار از محبت. |
| پرتو | تابش و روشنایی. |
| اثر گذار | تأثیرگذار و مؤثر. |
| معرفت | شناختِ درست و آگاهیِ ژرف. |
| ماندگار | پایدار و دیرپا. |
| بپرور | پرورش بده و شکوفا کن. |
| بدگویی حسودان | بدزبانـی و بدنامکردن از سوی حسودان. |
| نیک | خوب و پسندیده. |
| رانده شده | اخراج و دور ساختهشده. |
| ملک | پادشاه؛ شهریار. |
| خوارزم | سرزمینی که ابوریحان بیرونی در آن میزیست. |
| غافلان | بیخبران و ناآگاهان. |





