تحقیق در مورد عنکبوت کلاس سوم و چهارم

تحقیق در مورد عنکبوت

عنکبوت ها بندپایانی بدون بال هستند که هوا را تنفس می کنند و دارای هشت پا و نیشی هستند که زهر را به شکار تزریق می کنند. عنکبوت ها به واسطه تولید تار شناخته می شوند و از نظر تنوع گونه ای در بین همه گروه های موجودات در رتبه هفتم قرار دارند. حدود 40000 گونه عنکبوت تاکنون شناخته شده است.  تقریباً همه عنکبوت ها شکارچی هستند و بیشتر آنها حشرات را می خورند. آنها طعمه خود را از چند طریق می گیرند. برخی تار عنکبوت می سازند و برخی تار را به سمت حشره پرتاب می کنند. برخی از انواع عنکبوت‌ ها در سوراخ‌ های زمین پنهان می ‌شوند، سپس بیرون می‌ روند و حشره‌ ای قدم می ‌زند را می ‌گیرند. برخی از آنها می توانند به خوبی بپرند و با نزدیک شدن به یک حشره و پریدن روی آن شکارش می کنند.

ویژگی فیزیکی عنکبوت ها

عنکبوت ها بدنی دو قسمتی دارند، قسمت جلویی بدن (سفالوتوراکس) و شکم. یکی از تفاوت های اصلی آنها این است برخلاف حشرات، عنکبوت ها شاخک ندارند. عنکبوت ‌های پیشرفته ‌تر دارای یک سیستم عصبی متمرکز هستند. برخلاف اکثر بندپایان، عنکبوت ‌ها در اندام‌ های خود ماهیچه‌ های بازکننده ندارند و از فشار هیدرولیک برای باز کردن و گسترش اندام های خود استفاده می کنند.

کوچکترین عنکبوت کمتر از 4 میلی متر و بزرگترین عنکبوت تا 10 سانتی متر یا بیشتر طول دارد. بزرگترین عنکبوت ها می توانند تا 150 گرم وزن داشته باشد. بزرگترین عنکبوت ها رتیل و عنکبوت شکارچی هستند. برخی از عنکبوت‌ های شکارچی حدود 250 تا 300 میلی ‌متر طول دارند.

چشم ها و قدرت بینایی عنکبوت

چشم های مرکزی اصلی عنکبوت ها بسیار نزدیک به هم هستند. یک جفت چشم ثانویه دیگری در طرفین و بالای سر آن وجود دارد. اکثر عنکبوت ها دارای چهار جفت چشم در قسمت جلویی بدن هستند و الگوی قرار گیری آنها از خانواده ای به خانواده دیگر متفاوت است.

قدرت بینایی عنکبوت ها ده برابر بیشتر از سنجاقک هاست که بهترین بینایی را در بین حشرات دارند. جالب است بدانید چشم انسان فقط پنج برابر قوی تر از چشم عنکبوت است. این موجودات با مجموعه ای از عدسی های تله فوتو مانند، شبکیه چهار لایه و توانایی چرخاندن چشمان خود و ادغام تصاویر به این قدرت دست یافته اند. فقط نکته منفی این قدرت بینایی قوی این است که فرآیندهای اسکن و یکپارچه سازی نسبتاً کند است.

عنکبوت ها و سایر بندپایان کوتیکول های خود را به آرایه های پیچیده ای از حسگرها تغییر داده اند. حسگرهای مختلف که به شکل موهای زائد هستند نسبت به لمس حساس بوده و از تماس شدید گرفته تا جریان‌ های بسیار ضعیف هوا را احساس می کنند.

حسگرهای شیمیایی معادل طعم و بو در انسان هستند. عنکبوت ها همچنین در مفاصل خود دارای حسگرهایی هستند که نیروها و ارتعاشات را تشخیص می دهند. در عنکبوت ‌های تار تن این حسگرهای مکانیکی و شیمیایی مهمتر از چشم‌ ها هستند. برعکس چشم‌ ها برای عنکبوت‌ هایی که فعالانه شکار می ‌کنند، بسیار قوی تر و مهمتر هستند. عنکبوت‌ ها نیز مثل اکثر بندپایان فاقد حسگرهای تعادل هستند و برای تشخیص سمت بالا و پایین یا چپ و راست به چشم های خود متکی هستند.

نیش عنکبوت ها

عنکبوت ها نیش هایی با نوک تیز دارند. دندان های نیش توخالی هستند، مانند سوزن هایی که برای شلیک استفاده می شود. عنکبوت ها از نیش خود برای تزریق سموم به حشرات برای کشتن و خوردن آنها استفاده می کنند. برخی از انواع زهر عنکبوت به سیستم عصبی طعمه حمله می کند و انواع دیگر بافت های مختلف بدن شکار را از کار می اندازد.

انواع عنکبوت ها

عنکبوت‌ ها به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

عنکبوت‌ های شکارچی

عنکبوت‌ های شکارچی با استفاده از تار یا به صورت فیزیکی شکار می کنند. عنکبوت ‌های جهنده، عنکبوت‌ های خرچنگی و عنکبوت ‌های گرگی جزء این دسته طبقه بندی می شوند.

عنکبوت ‌های تارافکن

عنکبوت ‌های تارافکن با استفاده از تارها طعمه‌ های خود را شکار می کنند. عنکبوت ‌های گرد باف، عنکبوت‌ های قیف ‌باف و عنکبوت ‌های بیوه سیاه در این گروه قرار دارند که دو گروه اول با توجه به شکل تارهای خود نامگذاری شده اند. عنکبوت ‌های بیوه سیاه به دلیل زهر کشنده خود شناخته می شوند ولی تارهای آنها نامنظم است.

زیستگاه و محل زندگی عنکبوت ها

شما می توانید عنکبوت ها را تقریبا در همه جا ببینید. اگر غذا، آب و سرپناه در دسترس باشد، مدت زیادی طول نمی کشد تا عنکبوت ها در آن پیدا شوند. عنکبوت ها در سراسر جهان در هر قاره ای به جز قطب جنوب زندگی می کنند.

بسیاری از گونه‌ های عنکبوت در زیستگاه ‌های گرمسیری و معتدل رشد می‌ کنند، زیرا بیشترین غذا و آب وجود دارد و همچنین مکان‌ های زیادی برای چرخاندن تار و ساخت لانه برای آنها وجود دارد.

همه عنکبوت ها، صرف نظر از گونه، برای رشد به سه عنصر اساسی غذا، آب و پناهگاه نیاز دارند. عنکبوت‌ هایی که در فضای باز زندگی می ‌کنند، در مناطق جنگلی با پوشش گیاهی فراوان بهتر زنده می ‌مانند. این به این دلیل است که این زیستگاه ها نوعی منبع آب دارند، بنابراین در حال حاضر خانه بسیاری از حشرات هستند که عنکبوت ها می توانند آنها را شکار کنند. همچنین و پر از مکان هایی هستند که عنکبوت ها می توانند با خیال راحت تار تولید کنند. آنها را می توان در مناطق شهری، علفزارها و حتی بیابان ها نیز یافت. حتی برخی از آنها زیر آب زندگی می کنند.

حقایقی جالب در مورد عنکبوت ها

رتیل ها به عنوان بزرگترین عنکبوت اصلا برای انسان خطرناک نیست. رتیل ها ممکن است بسیار ترسناک به نظر برسند اما در واقع کاملاً آرام هستند. آنها به ندرت گاز می گیرند مگر اینکه احساس خطر کنند.

عنکبوت ها می توانند از دیوارها بالا بروند و حتی وارونه راه بروند. زیرا آنها موهای ریز خاصی روی پاهای خود دارند که به آنها اجازه می دهد تقریباً به هر سطحی بچسبند.

تارعنکبوت فوق العاده قوی و سبک است. در واقع از فولادی با همان ضخامت قوی تر است. دانشمندان در حال مطالعه هستند تا از تار عنکبوت طناب های قوی، چتر نجات و حتی جلیقه های ضد گلوله بسازند.

برخی از عنکبوت ها در زیر آب زندگی می کنند. برخی از آنها یک شبکه حباب هوا در زیر سطح آب ایجاد می کنند و بیشتر عمر خود را در آنجا می گذرانند.

عنکبوت ها با خوردن حشرات مزاحم مانند مگس ها، پشه ها و حتی سوسک ها به پاک نگه داشتن دنیای ما کمک می کنند.

ساخت هر تار عنکبوت یک ساعت زمان می برد و هر روز فقط یک تار تنیده می شود. توانایی ساخت تار به صورت ارثی به نسل بعدی منتقل می شود.

عنکبوت ها چطور تار تولید می کنند؟

تنیدن تار یکی از مهمترین ویژگی های عنکبوتیان است. تارها از غده های تار تن که در انتهای شکم عنکبوت قرار دارد به صورت یک رشته پروتئینی ترشح می شود. در واقع اول تارها مایع هستند و به شکل نخ نازک از غده ها خارج می شوند و بعدا در معرض هوا خشک شده و به نخ تبدیل می شود. از نظر مقایسه می توان گفت قطر تار عنکبوت تقریبا یک دهم تار موی انسان است.

مزایای تار برای عنکبوت چیست؟

تارها مزایای بسیاری برای عنکبوت ها دارند از آنها برای بالا رفتن، نگهداری از تخم ها، به دام انداختن حشرات جهت تغذیه و پوشاندن بستر درون لانه استفاده می شود.

عنکبوت ها چه می خورند؟

تقریباً همه عنکبوت ها شکارچی هستند و حشرات و سایر بندپایان (از جمله سایر عنکبوت ها) را می خورند و به عبارتی گوشتخوار هستند. بیشتر آنها از سم نیش خود برای کشتن طعمه استفاده می کنند. به ندرت عنکبوت ‌ها طعمه‌ های بسیار بزرگ‌ تر از خودشان را شکار می کنند. همچنین برای اکثر عنکبوت ها گرفتن طعمه های بسیار کوچک دشوار است.

جالب است بدانید بیشتر گونه‌ های عنکبوت‌ نمی ‌توانند نزدیک به هم زندگی کنند، زیرا با یکدیگر به عنوان وعده غذایی بعدی خود رفتار می ‌کنند. اما برخی از گونه های عنکبوت‌ ها کلونی‌ تشکیل می ‌دهند. عنکبوت‌ ها نه تنها عنکبوت‌ های گونه‌ های دیگر، بلکه عنکبوت‌ های گونه‌ های خودشان را نیز می خورند. حتی برخی از عنکبوت های امروزی ماهی های کوچک، پرندگان کوچک و حتی پستانداران کوچک را می خورند.

عنکبوت های جوان چند خانواده نیز از شهد گیاهان تغذیه می کنند. آنها این کار را برای مدت طولانی انجام می دهند و هنگام تغذیه مرتب خود را تمیز می کنند. این عنکبوت ها همچنین محلول های قندی را به آب ساده ترجیح می دهند که نشان می دهد آنها به دنبال مواد مغذی هستند.

بسیاری از عنکبوت ها شبگرد هستند، آنها در طول شب بیشترین فعالیت را دارند. بنابراین ممکن است میزان مصرف شهد توسط عنکبوت ها کمتر از حد برآورد شده باشد. شهد علاوه بر قند حاوی اسیدهای آمینه، لیپیدها، ویتامین ها و مواد معدنی است. مطالعات نشان داده اند که گونه های عنکبوت با در دسترس بودن شهد عمر طولانی تری دارند. تغذیه از شهد همچنین از خطرات مبارزه با طعمه و هزینه های تولید زهر و آنزیم های گوارشی جلوگیری می کند.

عنکبوت ها اگر فرصت خوردن گرده گل را داشته باشند شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند. در اسارت حتی برخی از گونه عنکبوت ها از موز، مارمالاد، شیر، زرده تخم مرغ و سوسیس نیز تغذیه کرده اند.

تولید مثل و چرخه زندگی عنکبوت

عنکبوت ها از طریق جنسی تولید مثل می کنند و لقاح داخلی اما غیر مستقیم است. عنکبوت‌های نر تارهای اسپرم کوچکی را تولید می ‌کنند و سپس اسپرم را به ساختارهای نوک پاهای خود منتقل می ‌کنند. هنگامی که یک نر علائم یک ماده را در نزدیکی تشخیص می دهد، بررسی می کند که آیا او از همان گونه است و آیا او آماده جفت گیری است یا خیر. به عنوان مثال در گونه هایی که تار یا طناب ایمنی تولید می کنند، نر می تواند گونه و جنسیت را با بو تشخیص دهد.

عنکبوت‌ها معمولاً از آداب معاشقه مفصلی استفاده می ‌کنند تا از خورده شدن قبل از لقاح جلوگیری شود. در گونه های تار باف، الگوهای دقیق ارتعاشات در تار بخش عمده ای از تشریفات است، در حالی که الگوهای لمس بدن ماده در بسیاری از عنکبوت هایی که به طور فعال شکار می کنند، مهم است و ممکن است عنکبوت ماده را “هیپنوتیزم” کنند. حرکات و رقص نر برای عنکبوت هایی که بینایی عالی دارند مهم است. اگر خواستگاری موفقیت آمیز باشد، عنکبوت نر اسپرم خود را طریق یک یا دو سوراخ در قسمت زیرین شکم به عنکبوت ماده تزریق می کند.

نرها پس از جفت گیری توسط برخی از گونه ها خورده می شوند. در بیش از 60 درصد موارد عنکبوت ماده بعد از جفت گیری نر را می کشد و می خورد. در برخی از گونه ‌ها نرها با ماده‌ های تازه پوست ‌اندازی کرده جفت می ‌شوند که برای نرها بسیار ضعیف هستند. با این حال، نرهای اکثر گونه ‌ها زنده می ‌مانند. برخی حتی برای مدتی در تار و پود جفت خود زندگی می کنند.

ماده ها تا 3000 تخم در یک یا چند کیسه تخم ابریشمی می گذارند که سطح رطوبت نسبتاً ثابتی را حفظ می کند. در برخی از گونه‌ ها، ماده ‌ها پس از تخم گذاری می ‌میرند، اما ماده‌ های گونه‌ های دیگر با چسباندن کیسه‌ها به تارهایشان و پنهان کردن از آنها محافظت می کنند.

بچه عنکبوت ها تمام مراحل لاروی خود را در داخل تخم می گذرانند و به صورت عنکبوت از تخم بیرون می آیند. آنها بسیار کوچک و نابالغ اما از نظر شکل شبیه به بالغین هستند. برخی از عنکبوت‌ها از بچه‌های خود مراقبت می‌ کنند.

عنکبوت ها چقدر عمر می کنند؟

مانند سایر بندپایان، عنکبوت ها برای رشد باید پوست اندازی کنند زیرا کوتیکول آنها (پوست) نمی تواند بزرگ شود. بیشتر عنکبوت ها فقط یک تا دو سال عمر می کنند. اگرچه برخی از رتیل ها می توانند بیش از 20 سال در اسارت زندگی کنند.

مزایای عنکبوت ها برای محیط زیست چیست؟

عنکبوت ها برای سلامت و تعادل محیط اکوسیستم ضروری هستند. آنها به گرده افشانی گل ها و گیاهان مختلف کمک می کنند. علاوه بر این با تغذیه از حیوانات و گیاهان مرده به تمیز شدن محیط و بازیافت کمک می کنند. خود عنکبوت ها به عنوان منبع غذایی برای پستانداران و پرندگان هستند. علاوه بر این آنها با شکار حشرات، آفات مزارع را کنترل می کنند و مانع خسارت های گسترده می شوند.

رابطه عنکبوت و انسان

از 40000 عنکبوت، کمتر از 12 عنکبوت برای انسان خطرناک شناخته شده اند. بیشتر اوقات گزش عنکبوت ها دردناک است اما کشنده نیست. تعدادی از عنکبوت ها دارای سم هایی هستند که می تواند برای افراد ضعیف و کسانی که به آن حساسیت دارند خطرناک باشد. عنکبوت هایی که می توانند انسان را بکشند، بیوه سیاه و سایر عنکبوت های جنس Latrodextus هستند که طولی بیش از 1 سانتی متر دارند. حتی عنکبوت‌ های نسبتاً کوچکی مانند Phidippus audax نیز می‌ توانند در صورت صدمه زدن به آنها نیش دردناکی ایجاد کنند.

بیشتر بخوانید:

تحقیق در مورد کفشدوزک