تحقیق در مورد سوره لقمان + مقاله دانش آموزی درباره سوره لقمان
آنچه در این مطلب خواهید دید
تحقیق در مورد سوره لقمان
سوره لقمان پنجاه و هفتمین سوره ای است که در مکه بر پیامبر اکرم نازل شده و یک سوره مکی به حساب می آید. این سوره سی و یکمین سوره قرآن کریم است. سوره لقمان قبل از سوره سجده و بعد از سوره روم و در جزء بیست و یکم قرار دارد. قرآن در سوره لقمان به سخنان عاقلانه و حکیمانه لقمان و نصیحت های او از جمله ویژگی های منکران و مستکبران، توحید، دعوت مردم به ایمان و تقوا و روز قیامت اشاره کرده است.
دلیل نام گذاری سوره لقمان
این سوره به دلیل آمدن اسم لقمان و پند و نصیحت های او به فرزندش به این اسم نام گذاری شده است.
تعداد آیات سوره لقمان
- سوره لقمان دارای ۳۴ آیه است.
- تعداد حروف و کلمات سوره لقمان
- این سوره شامل ۲۱۷۱ حرف و ۵۵۰ کلمه است.
محتوا و مفهوم کلی سوره لقمان
مفهوم اصلی سوره لقمان بر دعوت به مردم به توحید، ایمان آوردن و باور قلبی به معاد و موضوعاتی مانند جدا کردن مردم با احسان و نیکوکار از افراد مغرور و خود بزرگ بین، اهمیت و توجه به قرآن در هدایت کردن انسان به ایمان و انجام اعمال صالح، پند و نصیحت های لقمان به فرزندش در مورد دوری از شرک، احترام و نیکی به پدر و مادر، هنگام اذان به اقامه نماز پرداختن، امر به معروف و نهی از منکر و صبور بودن اشاره دارد.
علت نزول برخی از آیات سوره لقمان
آیه ۶ سوره لقمان: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْتَری لَهْوَ الْحَدیثِ لِیضِلَّ عَنْ سَبیل الله بِغَیرِ عِلْمٍ وَ یتَّخِذَها هُزُواً أُولئِک لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ: بعضی از مردم خریدار سخنان بیهوده اند، تا به نادانی، مردم را از راه خدا گمراه کنند و قرآن را به مسخره می گیرند. نصیب اینان عذابی است خوار کننده در مورد شخصی به نام ( نضر بن حارث ) نازل شده که برای کسب رزق و روزی و تجارت به کشور ایران سفر می کرد و از داستان هایش برای قوم قریش تعریف می کرد و می گفت حضرت محمد داستان عاد و قوم ثمود را برای مردمانش نقل می کند و من داستان رستم و اسفندیار را.
به این سبب مردم قوم قریش از خواندن و قرائت قرآن دوری می کردند و برای شنیدن سخن ها و داستان هایش به پیش او می رفتند. برخی از افراد نیز می گویند که نضر بن حارث یک زن آوازه خوان را خریده بود و مردم برای شنیدن صدا و آوازه هایش به پیش او می رفتند و به قرآن و پیامبر اکرم گوش فرا نمی دادند.
در آیه ۳۴ سوره لقمان: إِنَّ الله عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ینَزِّلُ الْغَیثَ وَ یعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْری نَفْسٌ ما ذا تَکسِبُ غَداً وَ ما تَدْری نَفْسٌ بِأَی أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ الله عَلیمٌ خَبیرٌ : خداست که می داند که قیامت چه وقت می آید. اوست که باران می باراند و از آنچه در رحم‌هاست آگاه است. و هیچ کس نمی داند که فردا چه چیز به دست خواهد آورد و کسی نمی داند که در کدام زمین خواهد مرد. خدا دانا و آگاه است.
این آیه در پاسخ به فردی به نام وراث نازل شد که روزی به پیش پیامبر آمد و گفت ای محمد چه زمان قیامت برپا می شود شهرهای ما دچار بی آبی و خشکسالی شده و چه زمانی فراوانی نعمت می شود؟ و موقعی که آمدم همسرم باردار بود و چه زمانی همسرم فرزندمان را به دنیا می آورد؟ من آگاهم که امروز چه کردم اما فردا چه خواهم کرد. من آگاهم که در کجا متولد شدم بگو که در کدام سرزمین از دنیا خواهم رفت. در این هنگام آیه ۳۴ نازل شد و خداوند در پاسخ به این سوالات در سوره لقمان فرمود که علم همه این سوالات نزد پروردگار عالم است.
نظر امام صادق (ع) در مورد سوره لقمان
امام صادق (ع) در مورد سوره لقمان می فرماید : هر کس این سوره را بنویسد و آب آن را به مرد یا زنی که مبتلا به یک بیماری و یا هر درد دیگری است بنوشاند آن فرد از بیماری شفا پیدا می کند و از تب در امان خواهد بود. به اذن خداوند متعال هر درد و رنجی داشته باشد با نوشیدن این سوره از بین خواهد رفت.
در قرائت و خواندن این سوره روایاتی آمده است که می گویند: هر کسی سوره لقمان را بخواند در قیامت لقمان با او دوست بوده و از یاران و همراهان لقمان خواهد بود و ده برابر کسی که به نیکی ها عمل کرده و از بدی ها دوری کرده است به او حسنه و پاداش داده خواهد شد.
همچنین نقل شده است کسی که سوره لقمان را در هر شب قرائت کند پروردگار در آن شب فرشته هایی را برای او بر روی زمین می فرستد که تا صبح او را از شر وسوسه های شیطان و لشکریانش در امان نگه دارد. و اگر در روز این سوره را قرائت کند تا شب او را از شر شیطان و لشکریانش حفظ خواهد کرد.
آیات مشهور سوره لقمان
إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (۳۴)
ترجمه : آگاهی از زمان قیامت مخصوص خداست، و اوست که باران را نازل می کند، و آنچه را که در رحم های (مادران) است می داند، و هیچ کس نمی داند فردا چه به دست می آورد، و هیچ کس نمی داند در چه سرزمینی می میرد؟ خداوند عالم و آگاه است
وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ)۱۴)
ترجمه: و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم؛ مادرش او را با ناتوانی روی ناتوانی حمل کرد (به هنگام بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازه‌ای را متحمّل می شد)، و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان می یابد؛ (آری به او توصیه کردیم) که برای من و برای پدر و مادرت شکر بجا آور که بازگشت (همه شما) به سوی من است.
وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُور ) ۲۲)
ترجمه : و هر کس روی تسلیم و رضا به سوی خدا آرد و نکوکار باشد به محکم ترین رشته الهی چنگ زده است، و (بدانید که) پایان کارها به سوی خداست.
بیشتر بخوانید:
