تحقیق دانش آموزی در مورد کانگورو مناسب تمام پایه های تحصیلی

تحقیق در مورد کانگورو

کانگوروها حیواناتی هستند که با پریدن بر روی پاهای عقب خود حرکت می کنند. آنها متعلق به گروهی از حیوانات به نام کیسه‌ داران هستند که بچه های خود را در یک کیسه روی شکم حمل می کنند. در حال حاضر بیش از 50 گونه کانگورو در جهان وجود دارد. کانگوروها عموماً دارای خز نرم و پشمی هستند که اغلب به رنگ خاکستری، قهوه ای یا خاکستری آبی است. البته برخی از گونه ها نیز دارای خطوط راه راه روی سر، پشت یا اندام فوقانی خود هستند. کلمه کانگورو از یک کلمه بومی گرفته شده است، کانگوروها برای مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس در سراسر استرالیا اهمیت معنوی دارند به همین دلیل اغلب در نقاشی های صخره ای باستانی تصاویری از کانگوروها یافت می شود که برخی از آنها ده ها هزار سال قدمت دارند. زندگی به صورت گله ای به کانگوروها کمک می کند که رفتار یکدیگر را اصلاح کنند و از یکدیگر در برابر خطر محافظت کنند.

ویژگی های فیزیکی کانگورو

قد کانگوروها اغلب حدود (1.8 متر) و وزن آنها حدود (90 کیلوگرم) است هر چند برخی از آنها بسیار کوچکتر هستند. آنها دارای پاهای جلویی کوتاه و کوچک و پاهای عقب بلند و قدرتمندی هستند که برای پریدن مناسب هستند.

کانگورو حیوانی است که با ویژگی های منحصر به فرد خود توجه ها را جلب می کند. قابل توجه ترین ویژگی آن حرکت پرشی است زیرا پاهای عقبی قوی و کشیده آن مانند فنرهای قدرتمند عمل می کند. علاوه بر این دم بلند و قدرتمند آنها کمک می کند تا تعادل خود را در هنگام پرش حفظ کنند. گوش های بزرگ آنها نیز نقش مهمی در بقای آنها ایفا می کند زیرا به آنها کمک می کند حرکات شکارچیانی که در حال نزدیک شدن هستند را حس کنند.

انواع کانگوروها

کانگوروها 50 گونه مختلف دارند که چهار گونه کانگوروی آنتیلوپین، خاکستری شرقی، کانگوروی قرمز، کانگوروی خاکستری غربی بیشتر از بقیه شناخته شده اند. تفاوت آنها بیشتر در رنگ و جثه است.

کانگوروها چگونه بدن خود را خنک می کنند؟

این حیوانات از گیاهانی تغذیه می کنند که باعث می شود بدن آنها هیدراته شود. علاوه بر این گودال هایی به عمق 1 متر برای یافتن آب حفر می کنند. همچنین در در طول روز به دنبال سایه هستند و با لیسیدن بازوهای خود که شبکه ای از رگ های خونی نزدیک به سطح پوست دارند نیز از ایجاد گرمای بیش از حد در بدن جلوگیری می کنند. جالب است بدانید با تبخیر بزاق خون آنها سرد می شود و به همین دلیل کانگوروها می توانند برای مدت زمان طولانی بدون نوشیدن آب زنده بمانند.

زیستگاه و محل زندگی کانگورو

کانگوروها در استرالیا و مناطق اطراف آن زندگی می کنند. بیشتر آنها در علفزارها، جنگل های بارانی به صورت گروهی زندگی می کنند. این گروه ها از کانگورو نر و ماده و بچه کانگورو تشکیل شده است که توسط یک کانگورو نر که رهبر گروه است کنترل می شود.

 استرالیا دارای آب و هوای خشک و گرم است، بنابراین زندگی در هر جای دیگری برای کانگوروها دشوار است. علاوه بر این کانگوروها زیستگاه هایی مانند دشت های باز و بیابان ها را ترجیح می دهند که حداقل چند درخت پراکنده برای سرپناه وجود داشته باشد.

در حال حاضر جمعیت کانگوروها در استرالیا بیشتر از مردم است. ویژگی های منحصر به فرد کانگورو این حیوان را به نماد استرالیا و حیات وحش این کشور تبدیل کرده است.

یکی دیگر از ویژگی هایی که کانگوروها را متمایز می کند کیسه نمادین آنها است که ماده ها از آن برای حمل و پرستاری از بچه های خود استفاده می کنند. منظره بچه کانگورویی که سرش را از کیسه مادرش بیرون می آورد فراموش نشدنی است.

حقایقی جالب در رابطه با کانگوروها

کانگوروها به دلیل پاهای بلند و دم بزرگشان نمی توانند گام بردارند یا به عقب بپرند. این یکی از دلایلی است که کانگورو بر روی نشان ملی استرالیا قرار گرفته است و نشان دهنده این است که استرالیا کشوری است که همیشه در حال حرکت به جلو است.

کانگوروها شناگران بسیار خوبی هستند زیرا پاهای آنها می توانند مستقل از یکدیگر حرکت کنند و بدن قدرتمند آنها به حرکت آنها در آب کمک می کند. این در حالی است که پاهای کوچک جلویی آنها کار شنا کردن را انجام می دهد.

کانگوروها عمدتاً شبگرد هستند، به این معنی که بین غروب و سحر فعال می باشند. فعالیت در این زمان ها به کانگورو امکان می‌ دهد در گرم ‌ترین ساعات روز بخوابد، زیرا دما در بخش ‌هایی از استرالیا می‌ تواند بسیار گرم و طاقت فرسا باشد. اگر کانگوروها مجبور به بیرون رفتن در ساعات روز باشند، بازوهای خود را لیس می زنند تا خود را خنک نگه دارند.

کانگوروهای ماده یک قابلیت منحصر به فرد دارند آنها می توانند رشد نوزاد خود را متوقف کنند. این کار اغلب زمانی اتفاق می افتد که غذا کمیاب باشد یا بچه دیگری هنوز در کیسه باشد. این روند به بدن کانگورو ماده اجازه می دهد تا زمانی که شرایط مناسب باشد بارداری ادامه پیدا کند.

کانگورو ماده دارای کیسه‌ ای است که در آن نوزادان پرورش داده می‌ شوند و شیر غدد پستانی را می‌ نوشند. ماده‌ها سالانه کمتر از 4 بچه کانگورو به دنیا می آورند، اما این قابلیت را دارند که سایر جنین‌ها را تا زمانی که اولین بچه کیسه را ترک کند، در حالت خفته نگه دارند.

یک نوزاد تازه متولد شده این توانایی را ندارد که شیر بخورد یا شیر را قورت دهد، بنابراین مادر از ماهیچه های خود برای پمپاژ شیر در گلوی نوزاد استفاده می کند. علاوه بر این بهتر است بدانید هریک از چهار پستانک کانگورو ماده شیر متفاوتی را برای مراحل مختلف رشد بچه ها فراهم می کند.

اکثر کانگوروها اغلب به دلیل داشتن پاهای بزرگ خود بر روی زمین زندگی می کنند، اما کانگوروهای درختی نیز وجود دارند که زندگی خود را در بالای درختان جنگل های بارانی می گذرانند. آنها به خوبی با زندگی در بالای درختان سازگار هستند و هنگام پریدن از شاخه ای به شاخه دیگر از دم بلند خود به عنوان کمکی و متعادل کننده بدن استفاده می کنند.

دم کانگورو اغلب به عنوان یک زائده به نظر می رسد اما این اندام در کانگوروها  بسیار عضلانی است و زمانی که کانگورو روی چهار پا حرکت می کند از آن به عنوان اندام پنجم استفاده می کند. دم آنها به قدری عضلانی است که می تواند تمام وزن کانگورو را تحمل کند و کمک می کند هر دو پای عقب کانگورو برای لگد زدن به حریف بلند شوند.

کانگوروهای ماده این قابلیت را دارند که جنسیت فرزندان خود را تعیین کنند. حتی زمانی که عوامل محیطی احتمال زنده ماندن بچه ها را کاهش می دهد، می توانند بارداری را به تاخیر بیندازند.

یک واقعیت غیرعادی در مورد کانگوروها این است که پاهای جلویی آنها بسیار کوچک، پاهای عقبی بسیار قدرتمندی دارند که این قابلیت به آنها کمک می کند تا بیش از 56 کیلومتر در ساعت حرکت کنند.

کانگوروها تنها حیوانات بزرگی هستند که از پریدن برای رفت و آمد استفاده می کنند، آنها می توانند با سرعت کم راه بروند و با افزایش سرعت شروع به پریدن کنند. کانگورو برای شروع حرکت پرش مقداری تلاش می کند، اما هنگامی که به سرعت کروز رسید، انرژی کمتری نسبت به حیوانات با اندازه مشابه که در حال دویدن است مصرف می کند.

کانگوروها عمدتاً چپ دست هستند

به گفته محققان، کانگوروهای  قرمز و گونه های خاکستری شرقی در حدود 95 درصد از مواقع با استفاده از دست چپ خود برای انجام کارهای مهمی مانند نظافت یا غذا خوردن استفاده می کنند. البته  بطور کلی کانگوروها معمولاً از دست راست خود برای کارهای سخت و از دست چپ برای کارهایی که به دقت بیشتر نیاز دارد استفاده می ‌کنند.

ساختار کیسه کانگورو ماده چگونه است؟

کیسه کانگورو ماده از نوزاد محافظت می کند و نوزاد نیز از طریق شیر خوردن از نوک سینه های مادر تغذیه می کند. علاوه بر این نوزادان در کیسه مادر ادرار و مدفوع می کنند. آستر کیسه به گونه ای است که مقداری از این ادرار و مدفوع را جذب می کند، اما گاهی اوقات نیز لازم است مادر آن را تمیز کند. کانگورو ماده این کار را با وارد کردن پوزه بلند خود در کیسه و استفاده از زبان برای برداشتن محتویات انجام می دهد. زمانی که مادر این کار را انجام می ‌دهد، نوزاد به نوک پستان متصل می ‌شود، اما کانگوروهای بزرگ تر موقتاً بیرون رانده می شوند.

چرخه زندگی و تولید مثل کانگورو

در زمان جفت گیری کانگوروهای ماده ترجیح می دهند با قوی ترین کانگورو نر جفت گیری داشته باشند زیرا می خواهند بچه هایشان بزرگ و قوی شوند. کانگورو ماده حدود 33 روز پس از جفت گیری، نوزاد خود را به صورت زنده به دنیا می آورد.

نوزاد به دنیا آمده تنها چند سانتی متر طول دارد، بدون مو است و چشم هایش نیز بسته است و به سرعت به داخل کیسه روی شکم مادر می رود. کانگوروها  پستاندار هستند به این معنی که آنها بچه زنده به دنیا می آورند و برای تغذیه آنها شیر تولید می کنند. بچه کانگورو چند هفته ابتدایی را در کیسه مادر خود می ماند و در حین رشد از شیر مادر تغذیه می کند.

پس از حدود چهار ماه رشد، بچه کانگورو سر خود را برای سلام کردن بیرون می آورد. بچه کانگورو حدود 6 ماه آینده بیشتر مواقع در کیسه با مادرش می ماند و به تدریج که بزرگتر می شود زمان بیشتری را در بیرون از کیسه سپری می کند.

 اما همیشه آنقدر به مادر نزدیک می ماند که به راحتی بتواند به کیسه بازگردد. در حدود ده ماهگی بچه کانگورو به اندازه کافی بزرگ می شود که کیسه را برای همیشه رها کند و مانند سایر کانگوروها به زندگی ادامه دهد.

کانگورو چه می خورد؟

کانگوروها حیوانات گیاهخواری هستند که از علف، گیاهان تازه، برگ ها، پوست درختان و بوته ها تغذیه می کنند. کانگوروها صبح زود یا اواخر بعد از ظهر غذا می خورند. آنها غذای خود را ابتدا می جوند، تف می کنند و قبل از هضم کامل دوباره آن را می جوند. در واقع می توان گفت کانگوروها مانند بسیاری از چهارپایان نشخوار می کنند.

کانگوروها برای ادامه زندگی می توانند بدون نوشیدن آب زنده بمانند زیرا به آب بسیار کمی نیاز دارند. این قابلیت باعث شده است که این حیوان در یک کشور گرم مانند استرالیا بتواند به راحتی زندگی و تولید مثل کند.

کانگورو چقدر عمر می کند؟

کانگوروهای بالغ معمولاً می توانند تا شش سالگی در طبیعت زندگی کنند. در مقابل کانگوروهایی که در باغ وحش هستند اغلب تا  20 سالگی نیز زنده مانده اند که این می تواند به دلیل تغذیه مناسب باشد. زیرا کانگورو بالغ نمی تواند به وسیله سایر شکارچیان در طبیعت شکار شود. وقتی یک کانگورو خود را تحت تعقیب یک شکارچی می بیند، اغلب به سمت آب فرار می کند. هنگامی که یک کانگورو تا سینه در آب فرو می‌ رود، به اطراف می ‌چرخد و با شکارچی مقابله می‌ کند، سپس او را با اندام جلویی خود گرفته و سعی می‌ کند آن را غرق کند.

آیا کانگورو در معرض انقراض است؟

علیرغم قد و قامت نمادین آنها، کشتار کانگوروها سالانه به میلیون ها عدد می رسد زیرا گوشت و پوست آنها به بیش از 70 کشور جهان صادر می شود. در سال 2023، دولت استرالیا اجازه کشتن حداکثر پنج میلیون کانگورو را صادر کرد که این درصد برای مناطق مختلف تعیین شده است. با این وضعیت کانگورو یک گونه در معرض خطر نیست زیرا جمعیت آنها در استرالیا بسیار زیاد است. اما برخی از انواع کانگوروهای درختی در معرض انقراض هستند.

دشمن کانگورو ها در طبیعت

گونه های بالغ کانگوروها به دلیل جثه بزرگ و ساختار قدرتمندشان تا حد زیادی از شکار شدن نجات پیدا می کنند زیرا کانگوروهای بالغ می توانند به وسیله لگدهای وحشیانه از خود دفاع کنند، این در حالی است که بچه ها در کیسه مادرشان ایمن هستند. در مقابل برخی از کانگوروهای جوان ممکن است توسط روباه، دینگو یا گاهی پرندگان شکاری مانند عقاب شکار شوند، اما در هر حال بزرگترین شکارچی کانگوروها انسان است.

در برخی مناطق، کانگوروها به عنوان یک آفت در نظر گرفته می شوند زیرا برای چرا با دام رقابت می کنند، به ویژه در مناطقی که علوفه محدود باشد. البته برخی از کانگوروها نیز به خاطر پوست و گوشتشان کشته می شوند که به عنوان منبع گوشت مرغوب صادر می شوند.

دانش آموزان و بچه های عزیز؛ در این مقاله کودکانه اطلاعات مهم و مفیدی درباره کانگورو برای دبستان و سایر پایه های تحصیلی تهیه شد که امیدواریم این مطلب مفید بوده باشد.

بیشتر بخوانید:

تحقیق کودکانه در مورد اردک