پاسخ درک مطلب و درست و نادرست درس دوم فارسی پنجم

✅ درست و نادرست – شعر فضل خدا (فارسی پنجم صفحه 19)

📘 درک مطلب – شعر فضل خدا (فارسی پنجم صفحه 19)

۱. سعدی با کدام مصراع بیان می‌کند که نمی‌توان شُکر همه‌ی نعمت‌های خدا را به‌جا آورد؟
پاسخ:
«یا کیست آن‌که شُکر یکی از هزار کرد؟»

۲. در بیت «ابر آب داد بیخ درختان مرده را / شاخ برهنه پیرهن نوبهار کرد» شاعر از چه فصل‌هایی سخن گفته است؟
پاسخ:
از فصل زمستان و بهار؛ چون درختان مرده و بی‌برگ اشاره به زمستان دارند و لباس نوبهار یعنی شکوفه و برگ، اشاره به بهار دارد.

۳. در این شعر منظور از «برهنه» چیست؟ چرا شاعر برای بیان منظور خود از این واژه استفاده کرده است؟
پاسخ:
منظور از «برهنه»، درختی بدون برگ است. شاعر برای اینکه نشان دهد شاخه‌های خشک و بی‌برگ دوباره زنده می‌شوند، از این واژه استفاده کرده است.

۴. سعدی می‌گوید: «کیست آن که شکر یکی از هزار کرد؟»
آیا فقط هزار نعمت وجود دارد؟ توضیح دهید.
پاسخ:
نه، فقط هزار نعمت وجود ندارد. نعمت‌های خداوند بی‌پایان و بی‌شمار هستند. شاعر با گفتن “هزار” منظورش این است که حتی شکر یکی از نعمت‌های فراوان خدا هم سخت است.

✨ دانش زبانی – شعر فضل خدا (فارسی پنجم صفحه ۱۸)

موضوع: لحن و آهنگ

پرسش (متن کتاب):
لحن خواندن شعر ستایشی «ای همه هستی، ز تو پیدا شده» با شعر «در درس فضل خدا» به نظر شما یکسان است؟ درباره‌ی لحن و آهنگ خواندن این دو شعر، گفت‌وگو کنید.

پاسخ:
خیر، لحن خواندن این دو شعر کاملاً یکسان نیست؛ هر شعر لحن مخصوص به خودش را دارد.

شعر «ای همه هستی، ز تو پیدا شده» حالت نیایشی و آرام دارد، چون در آن شاعر با خداوند سخن می‌گوید و از او کمک و لطف می‌خواهد؛ پس باید آن را با لحن ملایم، آرام و پر از احساس خواند.

اما شعر «فضل خدا» لحن ستایش‌گر، پرشکوه و با صلابت دارد. در این شعر، سعدی نعمت‌ها و بزرگی خدا را توصیف می‌کند و از عظمت آفرینش می‌گوید؛ بنابراین هنگام خواندن باید لحن بااحترام، قوی و با تأکید بر واژه‌ها باشد تا شکوه و عظمت بیان شاعرانه بهتر منتقل شود.

قبلی : معنی کلمات درس دوم فضل خدا + هم خانواده و متضاد لغات

بعدی : خلاصه و نتیجه داستان راز گل سرخ فارسی کلاس پنجم صفحه 21 + معنی درس