معنی کلمات درس ۱۳ سیزدهم فارسی پنجم ✅ روزی که باران می بارید

خلاصهٔ درس — فارسی پنجم، درس سیزدهم: «روزی که باران می‌بارید»

امید عصرها به دکّان قاب‌فروشی پدربزرگ می‌رفت و با ذوق، قاب‌ها را تمیز می‌کرد و از تماشای تصویرهای زیبا لذّت می‌برد.

روزی مردی بلندقد و عینکی وارد شد و پیغامی گذاشت که «مغازه زیباست، اما چیزی کم دارد»؛ سخنی که ذهن پدربزرگ را درگیر کرد.

چند روز بعد، در یک عصر بارانی، همان مرد برگشت؛ کاغذی خوش‌رنگ با نوشتهٔ «یا صاحب‌الزمان(عج)» آورد و روی میز گذاشت.

امید و پدربزرگ محوِ تماشا و اندیشه شدند؛ وقتی به خود آمدند، مرد آرام رفته بود و باران نیز بند آمده بود.

داستان نشان می‌دهد دکّان نه تنها قاب‌های زیبا، بلکه «یادِ معنوی» را کم داشت؛ یادآوری‌ای که دل را روشن و نگاه را زیباتر می‌کند.

پیام‌های اخلاقی و نتیجهٔ درس — فارسی پنجم، درس سیزدهم «روزی که باران می‌بارید»

• زیباییِ بیرونی وقتی کامل می‌شود که با معنویت و ارزش‌های درونی همراه باشد.
• تمیزیِ کار و محیط، نشانهٔ احترام به خود و دیگران و مسئولیت‌پذیری است.
• تذکرِ مهربانانه و به‌جا، می‌تواند نگاهِ دیگران را تغییر دهد و راهی تازه نشان بدهد.
• فرصت‌شناسی و صبر، از شتاب‌زدگی مؤثرتر است.
• دلِ روشن، نگاه را زیباتر می‌کند؛ بارانِ بیرون، نمادی از شست‌وشوی درون است.