معنی کلمات درس دهم نام نیکو فارسی پنجم + هم خانواده و مخالف

نام نیکو، گر بمانَد ز آدمی / به کزو مانَد سرای زرنگار
خوش‌نامی، بهترین یادگار انسان است؛ از هر دارایی و کاخِ آراسته، ماندگارتر و باارزش‌تر.

نامِ نیکِ رفتگان، ضایع مکن / تا بمانَد نام نیکت، پایدار
حرمتِ نیکنامیِ گذشتگان را نگه دار تا نام خودت هم در نگاه مردم استوار و ماندنی بماند.

داستان از کودکیِ محمود آغاز می‌شود؛ پسری کنجکاو که از ستاره‌ها و غروبِ زاینده‌رود تا نقش‌ونگار مسجدهای اصفهان را با دقّت می‌بیند و می‌خواهد همه را نقاشی کند. پدر، او را به استاد امامی می‌سپارد؛ استادی سخت‌کوش و کم‌حرف که ابتدا محمود را به کارهای مقدماتیِ کارگاه می‌گمارد و کم‌کم زمینهٔ رشدش را فراهم می‌کند. با گذشت زمان، استاد از او می‌خواهد خودش طراحی کند و نگاهش را از «سیاهیِ شب تا روشناییِ سپیده‌دم» و از «شفافیت آب تا سختی کوه» گسترده‌تر سازد. تمرین، دقّتِ دیدن و فروتنی باعث می‌شود محمود در آزمونِ کشیدنِ «آهو» بدرخشد و نویدِ استادی بگیرد؛ سال‌ها بعد، محمود فرشچیان با آثاری چون «عصر عاشورا» شهرهٔ جهان می‌شود و پیام پایانیِ درس هم بر نیک‌نامی و ماندگاریِ آن تأکید دارد.