معنی نیایش فارسی هشتم صفحه ۱۲۷ + آرایه های ادبی ، خلاصه و پیام

در این مطلب از تاپ ناپ معنی ابیات شعر و آرایه های ادبی را آماده کرده ایم. در قسمت معنی، هر بیت به زبان ساده و روان توضیح داده شده تا درک آن برای دانش آموزان آسان باشد. همچنین در بخش آرایه های ادبی، مواردی مانند کنایه، استعاره، واج آرایی، تلمیح و تضاد بررسی شده است تا نکات ادبی شعر به خوبی روشن شود.

معنی شعر نیایش صفحه 127 فارسی هشتم

۱- الهی، جانب من کن نگاهی 🌸✨🌿 مرا بنما به سوی خویش راهی

معنی : خدایا به من لطف و توجه داشته باش و مسیر درست را برای رسیدن به خودت نشانم بده.

دانش زبانی:

🔹 جانبِ: حرف اضافه

🔹 من: متمم

🔹 نگاهی: مفعول

🔹 کن: فعل امر

🔹 مرا: مفعول (به من)

🔹 بنما: فعل امر (نشان بده)

🔹 به سویِ: حرف اضافه مرکب

🔹 خویش: متمم

🔹 راهی: مفعول

🔹 تعداد جمله: سه جمله

🔹 جانب: به سوی، به طرف

🔹 کلمات قافیه: نگاهی / راهی

آرایه های ادبی:

🔹 جانب من نگاهی کن: کنایه از توجه و عنایت داشتن خدا

🔹 واج آرایی حرف “ن” در مصراع اول (نـگاهی، مـن، جـانب، کن)

🔹 تکرار فعل‌های امر (کن، بنما): تاکید و موسیقی کلام

🔹 الهی: ندا (خطاب به خدا)

۲- نگاهی کن که رو آرم به سویت 🌸✨🌿 رهی بنما که جا گیرم به کویت

معنی: خدایا به من توجه کن تا بتوانم به سوی تو بیایم و راهی نشانم بده تا در جوار تو آرام بگیرم.

دانش زبانی:

🔹 نگاهی: مفعول

🔹 کن: فعل امر

🔹 که: حرف ربط

🔹 رو آرم: فعل (به سوی تو حرکت کنم)

🔹 به سویت: ترکیب اضافه، متمم

🔹 رهی: مفعول

🔹 بنما: فعل امر (نشان بده)

🔹 که جا گیرم: جمله فعلی (قرار بگیرم)

🔹 به کویت: متمم

🔹 کلمات قافیه: سویت / کویت

آرایه های ادبی:

🔹 نگاهی کن که رو آرم به سویت: کنایه از هدایت و توجه الهی

🔹 رهی بنما که جا گیرم به کویت: استعاره از رسیدن به آرامش در جوار خدا

🔹 واج آرایی حرف “ر” (رهی، رو، آرم، قرار، گیرم) که موسیقی درونی ایجاد کرده

🔹 تکرار افعال امر (کن، بنما): تاکید بر درخواست و نیاز

🔹 سویت / کویت: جناس ناقص (تشابه آوایی در پایان دو کلمه)

۳- به ذکر خود، بلند آوازه‌ام کن 🌸✨🌿 رفیق لطف بی‌اندازه‌ام کن

معنی: خدایا با یاد خودت مرا سربلند و آبرومند گردان و با لطف بی‌پایانت یار و یاورم باش.

دانش زبانی:

🔹 به ذکرِ خود: متمم (حرف اضافه + مضاف‌الیه)

🔹 بلند آوازه‌ام کن: فعل امر، مفعول “م” (مرا)

🔹 رفیق: منادا (ای دوست)

🔹 لطف بی‌اندازه‌ام: مضاف و مضاف‌الیه + ضمیر متصل (مرا)

🔹 کن: فعل امر

🔹 کلمات قافیه: کن / کن (تکرار فعل برای ایجاد موسیقی پایانی)

آرایه های ادبی:

🔹 به ذکر خود بلند آوازه‌ام کن: کنایه از سربلندی در اثر یاد خدا

🔹 رفیق لطف بی‌اندازه‌ام کن: استعاره از یاری و حمایت بی‌پایان خدا

🔹 تکرار فعل امر (کن) در هر دو مصراع → تاکید و موسیقی کلام

🔹 بی‌اندازه: اغراق (بیان لطف نامحدود خدا)

🔹 هماهنگی آوایی واژه‌ها (ذکر، رفیق، بی‌اندازه) → ایجاد آهنگ دلنشین

۴- بیفشان از وضو بر رویم آن آب 🌸✨🌿 که از غفلت نماند در سرم خواب

معنی: خدایا از آب وضو بر چهره‌ام بپاش تا غفلت از دلم دور شود و خواب غفلت در سرم باقی نماند.

دانش زبانی:

🔹 بیفشان: فعل امر

🔹 از وضو: متمم (حرف اضافه + مضاف‌الیه)

🔹 بر رویم: متمم (بر + روی + ضمیر م)

🔹 آن آب: مفعول

🔹 که از غفلت نماند: جمله موصولی

🔹 در سرم: متمم (در + سر + ضمیر م)

🔹 خواب: فاعل جمله دوم

🔹 کلمات قافیه: آب / خواب

آرایه های ادبی:

🔹 بیفشان از وضو بر رویم آن آب: استعاره از پاکی دل و روح

🔹 که از غفلت نماند در سرم خواب: کنایه از بیداری دل و دوری از سستی

🔹 واج آرایی حرف “ب” (بیفشان، بر، رویم، آب) → ایجاد موسیقی درونی

🔹 تضاد: وضو (بیداری و پاکی) در برابر خواب (غفلت)

🔹 استعاره مکنیه: خواب به معنای غفلت و بی‌خبری از حقیقت

۵- به چشم مرحمت سویم نظر کن 🌸✨🌿 شفیع آخرت، خیرالبشر کن

معنی: خدایا با نگاه مهربانانه‌ات به سوی من بنگر و پیامبر بزرگ، خیرالبشر را در قیامت شفیع من قرار بده.

دانش زبانی:

🔹 به چشم مرحمت: متمم (حرف اضافه + مضاف‌الیه)

🔹 سویم: متمم (به سوی من)

🔹 نظر کن: فعل امر (بنگر)

🔹 شفیع آخرت: مفعول (ترکیب اضافی)

🔹 خیرالبشر: بدل (لقب پیامبر)

🔹 کن: فعل امر

🔹 کلمات قافیه: نظر کن / بشر کن

آرایه های ادبی:

🔹 به چشم مرحمت سویم نظر کن: کنایه از لطف و توجه الهی

🔹 شفیع آخرت خیرالبشر کن: اشاره به پیامبر اسلام (ص) به عنوان واسطه شفاعت در قیامت ← تلمیح

🔹 واج آرایی حرف “ر” (نظر، خیر، بشر) ← ایجاد موسیقی آوایی

🔹 تکرار فعل امر (کن): تاکید بر درخواست بنده از خدا

🔹 خیرالبشر: لقب پیامبر اسلام (ص) ← حس تعظیم و احترام

خلاصه شعر نیایش فارسی هشتم 

شاعر در این شعر با زبان دعا و نیایش، با خدا سخن می‌گوید. او از خداوند می‌خواهد که به او نگاه محبت‌آمیز داشته باشد، راه درست را نشانش دهد، با یاد خود او را سربلند گرداند و لطف بی‌پایانش را شامل حالش کند. همچنین از خدا طلب می‌کند که دلش را از خواب غفلت بیدار کند و در قیامت پیامبر اسلام (ص) را شفیع او قرار دهد. این شعر نشان‌دهنده رابطه عاشقانه و پر از امید بنده با پروردگار خویش است.

پیام شعر: این شعر بیانگر رابطه عاشقانه و خالصانه انسان با خداست. شاعر یادآور می‌شود که تنها با لطف و توجه الهی می‌توان از غفلت و گناه دور شد، به راه درست هدایت گردید و در نهایت به آرامش و رستگاری رسید. همچنین شعر بر اهمیت دعا، توکل به خدا و توسل به پیامبر اکرم (ص) در مسیر زندگی تأکید دارد.

قبلی :

جواب فرصتی برای اندیشیدن صفحه ۱۲۶ فارسی هشتم