شعر خوانی صفحه ی ۴۷ فارسی هفتم ✅ معنی شعر و آرایه های ادبی
متن و معنای شعر و ارایه های ادبی صفحه 47 فارسی هفتم با جواب

در این مطلب از تاپ ناپ ، بخش شعرخوانی صفحه ۴۷ فارسی هفتم آماده شد. دو شعر ارزشمند انتخاب گردید: شعر «بنیآدم اعضای یکدیگرند» از سعدی و شعر «بشنو از نی چون حکایت می کند» از مولانا. برای هر دو شعر، معنی ابیات و آرایه های ادبی بهصورت کامل بیان شد و در پایان نیز پیام و مفهوم اصلی آن ها توضیح داده شد تا دانش آموزان در انجام تکلیف شعرخوانی این صفحه بهره مند شوند.
آنچه در این مطلب خواهید دید
شعرخوانی صفحه ۴۷ فارسی هفتم با جواب
شعر «بنیآدم» از سعدی
بیت ۱
بنیآدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
معنی: همهی انسانها مانند اعضای یک بدن هستند و در آفرینش از یک اصل مشترک آفریده شدهاند.
آرایههای ادبی:
-
تشبیه: انسانها به اعضای یک پیکر تشبیه شدهاند.
-
مراعات نظیر: «اعضا – گوهر – آفرینش».
بیت ۲
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
معنی: وقتی عضوی از بدن به درد میآید، دیگر اعضای بدن هم آرامش ندارند.
آرایههای ادبی:
-
تشخیص: «روزگار» مانند موجودی زنده که درد میآورد.
-
مراعات نظیر: «عضو – درد – قرار».
بیت ۳
تو کز محنت دیگران بیغمی
نشاید که نامت نهند آدمی
معنی: کسی که نسبت به رنج و سختی دیگران بیتفاوت باشد، شایسته نیست او را انسان بنامند.
آرایههای ادبی:
-
تضاد: «محنت» و «بیغمی».
-
تأکید و تکرار: اشاره مستقیم به «دیگران».
جمعبندی
این شعر سعدی پیامی جهانی دارد: انسانها با هم پیوندی ناگسستنی دارند و اگر یکی رنج بکشد، همه رنج میبرند. شاعر با بهکارگیری آرایههای ادبی زیبا، اهمیت همدلی، مهربانی و انسانیت را بیان کرده است.
شعرخوانی صفحه ۴۷ فارسی هفتم با جواب
شعر «بشنو از نی» از مولانا
بیت ۱
بشنو از نی چون حکایت میکند / وز جداییها شکایت میکند
معنی: نی وقتی مینوازد، از غم دوری و جدایی سخن میگوید.
آرایهها: تشخیص (نی مانند انسان سخن میگوید)، استعاره (نی نماد انسان غمدیده).
بیت ۲
کز نیستان تا مرا ببریدهاند / در نفیرم مرد و زن نالیدهاند
معنی: از روزی که مرا از نیستان بریدهاند، همه صدای نالهام را شنیدهاند.
آرایهها: تشبیه (بریده شدن نی مانند جدایی انسان از اصل خویش)، تلمیح (یادآوری جدایی روح از عالم معنا).
بیت ۳
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق / تا بگویم شرح درد اشتیاق
معنی: دلی پر از غم میخواهم تا بتوانم درد عشق و اشتیاق را بازگو کنم.
آرایهها: اغراق (شرحه شرحه شدن سینه)، مراعات نظیر (فراق – اشتیاق – درد).
بیت ۴
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش / باز جوید روزگار وصل خویش
معنی: هر انسانی که از اصل و حقیقت خود دور شود، دوباره به دنبال بازگشت به آن خواهد بود.
آرایهها: تضاد (دوری و وصل)، حکمت و اندرز (پیام اخلاقی شعر).
جمعبندی
در این شعر پرمعنا، مولانا جدایی انسان از مبدأ آفرینش را به نی بریده از نیستان تشبیه کرده است. او با آرایههای زیبا مانند تشخیص، استعاره و تضاد، درد فراق و اشتیاق به وصل را بیان میکند. پیام اصلی شعر این است که انسان همواره در جستوجوی بازگشت به اصل و حقیقت خویش است.
قبلی :
درس پنجم درس آزاد فارسی هفتم صفحه ۴۴
خودارزیابی درس چهارم فارسی هفتم با جواب صفحه ۴۰, ۴۱
معنی درس چهارم با بهاری که میرسد از راه کلاس هفتم کلمات و آرایه های ادبی
بعدی :