جواب درک مطلب و گوش کن و بگو ✅ درس ششم فارسی ششم صفحه ۵۲

۱) شاعر در بند اوّل، وطن را مایهٔ غم و شادی می‌داند. موافقید؟ چرا؟

پاسخ: بله؛ وطن هم خوشی می‌آورد هم دلتنگی. خوشیِ کنارِ خانواده و حسِ امنیت و سربلندی، و گاهی غمِ دوری، دلتنگی یا رنج‌هایی که مردمش می‌کشند. پس طبیعی است که دلِ آدم برای وطن، هم شاد شود هم سنگین.

۲) وطن چگونه می‌تواند نگهبانِ وجودِ ما باشد؟

پاسخ: وطن مثل خانه‌ای امن است: هویّت و زبان و فرهنگ را به ما می‌دهد، قانون و نظم از ما حفاظت می‌کند، و با پیوندهای خانوادگی و اجتماعی به ما دلگرمی می‌بخشد. این مجموعه باعث می‌شود احساس کنیم «کسی پشتِ ماست» و وجودمان حفظ می‌شود.

۳) چرا شاعر «باوفا بودن» را به خاک نسبت داده است؟

پاسخ: خاک همیشه زیرِ پای ماست، بی‌ادعا و همیشگی؛ همه را در آغوش می‌گیرد و زندگی می‌بخشد. شاعر می‌گوید وفاداریِ وطن هم همین‌طور پایدار و ساده و همگانی است؛ مثل خاک.

۴) بخشی از شعر را بنویسید که وطن را «زنده» نشان می‌دهد.

پاسخ: «همچو رویش در بهاران / همچو جان در هر بدن» — وطن مانند «جان» و «رویشِ بهار» تصویر شده است.

۵) شما وطن را به چه چیزهایی مانند می‌کنید؟

پاسخ: وطن برای من مثل «خانهٔ امن»، «آغوشِ مادر»، «بارانِ بهاری»، «درختِ ریشه‌دار»، و «چراغِ راه» است؛ هم پناه است، هم امید و رشد.

۱) داستان با چه رویدادی آغاز می‌شود؟

پاسخ : با خبر یورش سپاه مغول‌ها آغاز می‌شود.

۲) شخصیت اصلی کیست و چند پسر دارد؟

پاسخ : هرمز، دهقانی دلیر، قهرمان داستان است و سه پسر دارد.

۳) نخستین سواری که به کلبه رسید چه کسی بود؟

پاسخ : دیده‌بانِ شهر نخستین کسی بود که نزدیک کلبه آمد.

۴) مغولان چه زمانی به کلبه رسیدند؟

پاسخ : هنگامِ غروب آفتاب به کلبه رسیدند.

۵) نام فرماندهٔ مغولان چه بود؟

پاسخ : فرماندهٔ آنان «قاجان» نام داشت.

۶) برای بیرون کشیدن پیرمرد و پسرانش چه کردند؟

پاسخ : کلبه را آتش زدند تا آن‌ها را وادار به بیرون آمدن کنند.

۷) پیرمرد در واپسین لحظه چه گفت؟

پاسخ : «پیروز باد ایران!»