جواب درس آزاد دوازدهم فارسی پنجم فرهنگ بومی ۲ صفحه ۸۹ و ۹۰

امشب یلداست؛ طولانی‌ترین شبِ سال. ما مثل هر سال به خانهٔ مادربزرگ رفته‌ایم. بخاری روشن است و بوی چایِ دارچینی در هوا پیچیده. روی سفرهٔ کوچکِ کنار اتاق، انارِ یاقوتی، هندوانهٔ شیرین و آجیلِ شب‌چِله برق می‌زنند.

مادربزرگ می‌گوید: «یلدا یعنی کنارِ هم بودن.» او خاطره‌ای از کودکیِ خودش تعریف می‌کند؛ وقتی که برق نبود، دورِ کرسی می‌نشستند و بزرگ‌ترها قصّه‌های محلی می‌گفتند. پدربزرگ هم مانند همیشه دیوانِ حافظ را می‌آورد و برایمان «فالِ نیک» می‌گیرد.

دخترعمویم ترانهٔ محلیِ کوتاهی می‌خواند و ما با دست‌زدن همراهی‌اش می‌کنیم. خاله‌جان از حصیربافیِ بوشهر حرف می‌زند و نشانمان می‌دهد که چگونه با رشته‌های نخل، زیرقابلمه‌ای می‌بافند. همه با اشتیاق گوش می‌دهیم؛ هر کس تکه‌ای از فرهنگِ شهرِ خودش را پیش می‌کشد.

ساعت که از نیمه گذشت، مادربزرگ به ما یادآوری می‌کند: «یلدا فقط خوراکی نیست؛ یادگاریِ مهربانی و دورهمی است.» ما به احترامِ بزرگ‌ترها، سهمی از میوه و آجیل را برای همسایهٔ تنها کنار می‌گذاریم. برف نرم می‌بارد و ما با دل‌های گرم، برای هم دعا می‌کنیم.

شبِ یلدا تمام می‌شود، اما قول می‌دهیم گرمای این باهم‌بودن را تا بهارِ آینده در دل نگه داریم؛ چون فرهنگِ بومی وقتی زنده می‌ماند که آن را زندگی کنیم.

پیام: آیین‌های بومی، فرصتِ یادگیریِ مهربانی، احترام به بزرگ‌ترها و گفت‌وگوی میان نسل‌هاست؛ با مشارکت و همدلی می‌توان آنها را زنده نگه داشت.

1. در این داستان، خانواده شبِ یلدا را در خانهٔ مادربزرگ می‌گذرانند. درست
2. اعضای خانواده فقط خوراکی می‌خورند و هیچ گفت‌وگویی دربارهٔ فرهنگِ بومی ندارند. نادرست
3. در متن، از فالِ حافظ، قصّه‌گویی و معرفیِ صنایع‌دستی نام برده شده است. درست
4. نویسنده تأکید می‌کند که یلدا فقط یک شبِ پرخوراکی است و ربطی به مهربانی ندارد. نادرست

قبلی : جواب درست و نادرست و درک مطلب درس یازدهم فارسی پنجم

بعدی : معنی درس دوازدهم فارسی پنجم  بخوان و بیندیش: فردوسی، فرزند ایران»