تحقیق دانش آموزی در مورد پنگوئن مناسب تمام پایه های تحصیلی

تحقیق در مورد پنگوئن

پنگوئن موجودی زیبا و دوست داشتنی است که در زیستگاه های مختلف دیده می شود. پنگوئن ها اغلب با پستانداران، ماهی ها یا حتی خزندگان اشتباه گرفته می شوند، اما پنگوئن ها در واقع در گروه پرندگان قرار می گیرند هر چند که ممکن است بسیار متفاوت از سایر پرندگانی که ما می شناسیم به نظر برسند، اما آنها تمام ویژگی های کلیدی یک پرنده را دارند. آنها مهره دارانی خونگرم به رنگ سیاه و سفید هستند، پرها و اندام های جلویی آنها به بال تغییر یافته است، قلب چهار حفره ای دارند و تخم هایی با پوست سخت می گذارند. اگرچه آنها خون گرم هستند، اما پاهایشان سرد است و یکی از راه هایی که پنگوئن ها برای زنده ماندن در محیط سرد قطب جنوب به وسیله آن سازگار شده اند، داشتن همین پاهای سرد است زیرا آنها توسط همین پاها گرما را از دست نمی دهند. این تنها یکی از راه‌ هایی است که پنگوئن ‌ها از سرما جان سالم به در می ‌برند، علاوه بر این پرهای متراکم نیز بدن این پرنده را کاملا گم نگه می دارد. پنگوئن ها می توانند تا عمق 500 متری شیرجه بزنند، این پرندگان 75 درصد از عمر خود را در دریا می گذرانند و گاهی چندین ماه نیز به خشکی بازنمی گردند.

انواع پنگوئن ها

در حال حاضر 18 گونه پنگوئن شناخته شده وجود دارد که هر کدام دارای ویژگی ها و سازگاری های منحصر به فرد خود هستند،  برخی از شناخته شده ترین انواع عبارتند از:

پنگوئن امپراتور

 پنگوئن امپراتور بزرگترین پنگوئن بومی قطب جنوب است. آنها به دلیل استقامت باورنکردنی خود شناخته می شوند زیرا توانسته اند به خوبی با شرایط سخت و خشن قطب سازگار شوند که البته مهمترین دلیل این سازگاری وجود لایه ضخیم و متراکم از پرهایی است که بدن این پنگوئن را کاملا پوشانده است.

پنگوئن آدلی

پنگوئن ادلی جثه متوسط دارد و مانند پنگوئن امپراتور در قطب جنوب زندگی می کند. این پنگوئن ها با داشتن حلقه سفید دور چشم شان به خوبی از سایر پنگوئن ها قابل تشخیص هستند.

پنگوئن های پادشاه

پنگوئن پادشاه کمی کوچکتر از پنگوئن های امپراتور هستند آنها یک لکه نارنجی خاص بر روی گونه های خود دارند. این گونه از پنگوئن ها در جورجیا جنوبی و جزایر فالکلند که آب و هوای معتدل تری نسبت به قاره قطب جنوب دارند زندگی می کنند.

پنگوئن راک هاپر

 پنگوئن های راک هاپر که به خاطر پرهای تاجی شکل و چشم های قرمزشان شناخته می شوند، در جنوب آرژانتین، شیلی و جزایر فالکلند یافت می شوند و این گونه از پنگوئن ها کوچک ترین گونه از پنگوئن ها هستند.

پنگوئن‌های جنتو

پنگوئن‌ جنتو از طریق نوار سفید پهنی که در بالای سرشان قرار دارد شناسایی می‌شوند. این پنگوئن ها سریع ‌ترین شناگران در میان پنگوئن‌ ها هستند و اغلب در نواحی قطب جنوب زندگی می کنند.

پنگوئن گالاپاگوس

پنگوئن گالاپاگوس در شمال خط استوا زندگی می کنند. با وجود آب و هوای گرم، آنها به لطف آب های خنک و ماهی های فراوان که به وسیله جریان آب به سمت آنها می آید زنده می مانند. پنگوئن های ماژلانی، پنگوئن کوچک آبی، پنگوئن چشم زرد و پنگوئن های آفریقایی سایر پنگوئن های شناخته شده هستند که در زیستگاه های مختلف زندگی می کنند.

مشخصات فیزیکی پنگوئن

اندازه پنگوئن ها از 30 سانتی متر تا 1.3 متر متفاوت است به عنوان مثال کوچکترین پنگوئن ها قد متوسط ​​حدود 30 سانتی ‌متر و وزن تقریباً 1.2 تا 1.5 کیلوگرم دارند که به عنوان پنگوئن های آبی شناخته می شوند و کوچک ‌ترین عضو خانواده پنگوئن‌ ها هستند. پنگوئن ‌های امپراطور نیز به عنوان بزرگترین گونه پنگوئن ها قدشان حدود 1.1 تا 1.3 متر است و وزن آنها در شروع فصل تولید مثل تقریباً 40 کیلوگرم می رسد.

زیستگاه و محل زندگی پنگوئن

شناخته شده ترین گونه های پنگوئن اغلب در قطب جنوب و نواحی اطراف آن زندگی می کنند. با این حال، پنگوئن ها در آب و هوای بسیار گرم و در سواحل شنی و صخره ای جزایر گرمسیری، آب و هوای معتدل نیز زندگی می کنند. بنابراین می توان گفت زیستگاه پنگوئن ها متفاوت است و شامل مناطق سرد و یخ زده تا سواحل سنگی و معتدل و حتی محدوده خط استوا است. پنگوئن ها پرندگان اجتماعی هستند که به دلیل پیوندهای اجتماعی قوی خود شناخته شده هستند. آنها در گروه های بزرگ زندگی می کنند که می تواند از چند صد تا ده ها هزار پرنده باشد. این گروه های به پنگوئن ها کمک می کنند جفت پیدا کنند، جوجه ها را بزرگ کنند و از یکدیگر در برابر شکارچیان محافظت کنند. در این گروه بزرگ مهم است که پنگوئن ها بتوانند صدای یکدیگر را تشخیص دهند. هر پنگوئن یک صدای مجزا دارد که به آنها کمک می کند جفت و جوجه خود را در میان جمعیت پیدا کنند.

پنگوئن ها پر دارند و پرهای آنها منحصر به فرد است. این پرها کوتاه، متراکم و روی هم قرار گرفته اند که عایق بسیار خوبی در برابر سرما ایجاد می کنند. پنگوئن ها همچنین یک غده روغنی در نزدیکی پایه دم خود دارند که از آن برای ضد آب کردن پرهای خود استفاده می کنند. این سازگاری برای بقای آنها در آب های یخی بسیار مهم است. پنگوئن ها زمان قابل توجهی را صرف تمیز کردن پرهای خود می کنند و با این کار از ضد آب و عایق بودن پرها مطمئن می شوند. آنها از منقار خود برای پخش روغن روی پرهای خود استفاده می کنند. در طول دوره پوست اندازی، پنگوئن ها پرهای قدیمی خود را با پرهای جدید جایگزین می کنند که این امر تضمین می کند که آنها توانایی گرم و خشک نگه داشتن خود را دارند.

پنگوئن چگونه می خوابد؟

پنگوئن ها هم در خشکی و هم در آب در فواصل کوتاه می خوابند. آنها اغلب ایستاده یا دراز کشیده می خوابند و حتی در سردترین شرایط به لطف پرهای عایق خود می توانند این کار را انجام دهند. در زندگی گروهی نیز آنها به نوبت مراقب شکارچیان هستند در حالی که بقیه استراحت می کنند. پنگوئن ها برای در امان ماندن از شکارچیان عادات خواب منحصر به فردی را ایجاد کرده اند. در خشکی، آنها ممکن است برای محافظت بیشتر به صورت گروهی بخوابند، در حالی که در آب، می توانند شناور شوند و همزمان بخوابند. این توانایی خوابیدن در آب در طول سفرهای طولانی برای جستجوی غذا بسیار مهم است.

غده نمکی پنگوئن چه فایده ای دارد؟

پنگوئن ها یک غده نمکی در نزدیکی چشم خود دارند که نمک را از خون آنها خارج می کند. سپس نمک از طریق سوراخ های بینی روی منقار آنها با عطسه یا تکان دادن سر آنها دفع می شود این به پنگوئن‌ها اجازه می‌ دهد تا آب شوری را بنوشند که اغلب در حین گرفتن طعمه وارد دهان آنها می شود. همچنین به آنها اجازه می‌دهد طعمه ‌هایی مانند بی مهرگان دریایی را بخورند که نمک بالایی دارند، اندازه غده نمک در پنگوئن ها به نوع رژیم غذایی آنها مرتبط است و بین گونه ها متفاوت است. آن دسته از گونه هایی که غذای اصلی آنها کریل ( موجودات سخت پوست آبزی شبیه به میگو) و ماهی مرکب است اغلب غده نمکی بزرگتری دارند و در مقابل آنهایی که عمدتاً ماهی می خورند غده نمکی کوچکتری دارند.

حقایق جالب در مورد پنگوئن ها

پنگوئن ها جز حیوانات پستاندار قرار نمی گیرند و مسیر تکاملی منحصر به فرد و سازگاری با محیط آنها را برجسته کرده است. پنگوئن ها پرنده هستند. آنها علیرغم ناتوانی در پرواز، ویژگی های زیادی با سایر پرندگان دارند. پنگوئن ها مانند پرندگان دیگر تخم می گذارند و پر دارند. آنها همچنین خون گرم هستند که این قابلیت به آنها کمک می کند در محیط های سرد بتوانند زندگی کنند. پنگوئن ها برای رشد در محیط های آبی تکامل یافته اند، به همین دلیل است که آنها به جای بال، باله دارند و شناگران فوق العاده ای هستند.

پنگوئن ها زانو دارند. با این حال، ساختار پاهای آنها متفاوت با پرندگان دیگر است که باعث می شود زانوهای آنها کمتر دیده شود. استخوان های بالای ساق پا  توسط پرها و بدن آنها پنهان شده است، در حالی که استخوان های پایین ساق پا کشیده تر هستند که این آناتومی منحصر به فرد به راه رفتن منحصر به فرد آنها کمک می کند.

پنگوئن ها چشم های بسیار قوی دارند

پنگوئن ها بینایی استثنایی دارند که به آنها اجازه می دهد هم بالا و هم زیر آب را به وضوح ببینند. چشمان آنها به طور ویژه برای عملکرد در محیط های مختلف سازگار است و آنها را قادر می سازد تمرکز دقیق خود را حفظ کنند چه در اقیانوس شنا کنند و چه در خشکی حرکت کنند. چشمان آنها طوری طراحی شده است که زیر آب را بهتر از روی زمین می بینند به این صورت که پلک سوم آنها یک مانع محافظ شفاف است که هنگام شنا بسته می‌شود تا به عنوان یک عینک شنا عمل کند. این “پلک سوم” تنها یکی از سازگاری ‌هایی است که به پنگوئن‌ ها اجازه داده است از شکارچیان متعدد خود از جمله کوسه ‌ها، نهنگ ‌ها و فوک ‌ها جان سالم به در ببرند. یکی دیگر از ویژگی های کلیدی بینایی آن ها توانایی دیدن در شرایط کم نور است که هنگام شکار غذا در اعماق تاریک اقیانوس یا در روزهای طولانی و کم نور زمستان قطب جنوب بسیار مهم است.

چرخه زندگی و تولید مثل پنگوئن ها

بسیاری از گونه های پنگوئن به صورت تک همسری هستند و در مقابل برخی از گونه ها ممکن است در طول زندگی خود شرکای متفاوتی داشته باشند. بهرحال داشتن یک جفت برای بزرگ کردن بچه ها در شرایط سخت زیستگاه پنگوئن ها ضروری است. انتخاب جفت برحسب گونه در پنگوئن ها متفاوت است که اغلب شامل صداها و حرکات فیزیکی است. به عنوان مثال، پنگوئن‌های نر آدلی برای انتخاب جفت، سنگریزه‌ها را به پنگوئن ماده هدیه می ‌دهند که از این سنگریزه ها برای ساختن لانه استفاده می شود. از سوی دیگر، پنگوئن‌ های پادشاه، در هنگام انتخاب جفت از حرکات نمایشی و آواز خواندن استفاده می کنند. علاوه بر این همه پنگوئن ها لانه نمی سازند به عنوان مثال پنگوئن‌ های امپراتور اصلاً لانه نمی ‌سازند. آنها از پاهای خود استفاده می کنند تا تخم های خود را از زمین یخی دور نگه دارند.

بچه پنگوئن ها که اغلب به آنها جوجه گفته می شود، هنگام بیرون آمدن از تخم پوشیده از پرهای کرکی هستند که این پرهای کرکی آنها را تا زمانی که پرهای اصلی رشد کنند گرم نگه می دارد. جوجه ها معمولاً توسط هر دو والدین نگهداری می شوند به این صورت که به نوبت به آنها غذا می دهند. در برخی از گونه ها، مانند پنگوئن امپراتور، پدر تخم را جوجه کشی می کند و از جوجه مراقبت می کند تا زمانی که مادر پس از تغذیه از دریا بازگردد بنابراین پدر و مادر هر دو مسئولیت بزرگ کردن جوجه ها را بر عهده  دارند.

آنها غذا را در شکم خود ذخیره می کنند و برای تغذیه بچه های خود آن را دوباره وارد دهان خود می کنند انجام این کار تضمین می ‌کند که جوجه پنگوئن ها منبعی از مواد مغذی لازم برای رشد و نمو خود را دریافت می ‌کنند. جوجه پنگوئن ها به لطف رژیم غذایی سرشار از پروتئین که به وسیله والدینشان در اختیار آنها قرار می گیرد، به سرعت رشد می کنند. همانطور که بالغ می شوند، پرهای خود را از دست می دهند و پرهای بالغ ضد آب آنها جایگزین پرهای قبلی می شود. این فرآیند بسیار مهم است زیرا آنها را برای زندگی در آب آماده می کند. جوجه ها هنگامی که پرهای بالغ خود را به دست آوردند، آماده هستند تا لانه را ترک کنند و بین سایر پنگوئن ها زندگی کنند.

پنگوئن ها چه می خورند؟

پنگوئن ها پرندگان گوشتخواری هستند که عمدتاً از جانداران دریایی تغذیه می کنند. گونه های مختلف پرندگان ممکن است بر اساس زیستگاه و در دسترس بودن طعمه، ترجیحات غذایی متفاوتی داشته باشند. به عنوان مثال، پنگوئن های امپراتور عمدتا ماهی و ماهی مرکب می خورند، در حالی که پنگوئن های آدلی بیشتر کریل مصرف می کنند. پنگوئن ها از تکنیک های مختلف شکار برای گرفتن طعمه خود استفاده می کنند. برخی از گونه ها مانند پنگوئن جنتو، طعمه خود را با سرعت زیاد تعقیب می کنند، در حالی که برخی دیگر مانند پنگوئن امپراتور تا اعماق زیاد شیرجه می زنند و از چابکی خود برای صید ماهی استفاده می کنند.

پنگوئن ها دید بسیار خوبی در زیر آب دارند که به آنها کمک می کند طعمه را حتی در شرایط کم نور شناسایی کنند اما بهتر است بدانید که آنها نمی توانند طعم گوشت را بچشند زیرا دانشمندان کشف کردند که پنگوئن‌ها در مقایسه با ما انسان ‌ها فقط ۲ تا از ۵ گیرنده چشایی دارند، این گیرنده‌ها ترش و شور هستند. آنها نمی ‌توانند طعم شیرین و تلخ را بچشند که برای یک گوشتخوار غیر معمول است. با این حال، با توجه به اینکه آنها غذای خود را به طور کامل می بلعند، به نظر می رسد این عدم وجود گیرنده چشایی مشکلی ایجاد نمی کند.

پنگوئن ها چقدر عمر می کنند؟

عمر پنگوئن ها با توجه به گونه و شرایط محیطی آنها می تواند بسیار متفاوت باشد. کوچکترین پنگوئن که در استرالیا و نیوزلند یافت می شود و به طور متوسط ​​تنها 6.5 سال عمر می کند. درحالی که  پنگوئن های ماژلانی می‌ توانند تا سن 30 سالگی زندگی کند و این باعث می ‌شود که یکی از معدود گونه‌ های پرنده ‌ای باشد که بر اساس وزنش طول عمر پیش ‌بینی‌ شده بیشتری داشته باشد. در هر صورت برای اکثر گونه ها، میانگین طول عمر پنگوئن در طبیعت بین 15 تا 20 سال است.

دشمن پنگوئن در طبیعت

پنگوئن ها هیچ شکارچی طبیعی روی خشکی ندارند، از آنجایی که پنگوئن ها در سراسر نیمکره جنوبی زندگی می کنند، شکارچیان آنها بر اساس گونه ها متفاوت خواهند بود. شکارچیان اصلی پنگوئن ها پرندگانی مانند اسکوا و پترل غول پیکر و پستانداران دریایی مانند فوک ها و نهنگ ها هستند. یکی از دلایل اصلی رشد آنها در نیمکره جنوبی نبود شکارچی روی خشکی است. با این حال، گاهی شکارچیانی مانند گربه و سگ، تهدیدی برای پنگوئن ها در برخی مناطق هستند.

آیا پنگوئن ها در معرض انقراض هستند؟

بسیاری از گونه های پنگوئن با تهدیدات ناشی از تغییرات آب و هوایی، صید بی رویه و تخریب زیستگاه، نشت نفت و بیماری مواجه هستند. تغییرات اقلیمی نیز تهدید قابل توجهی برای پنگوئن ها به ویژه پنگوئن هایی است که در قطب جنوب زندگی می کنند. افزایش دما و ذوب شدن یخ ها بر محل پرورش و تغذیه آنها تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، کاهش یخ دریا و گرم شدن اقیانوس بر در دسترس بودن منابع غذایی برای بسیاری از گونه ‌های پنگوئن تأثیر می ‌گذارد. تلاش برای برای اطمینان از بقای این پرندگان منحصر به فرد بسیار مهم است. سازمان‌ ها در سراسر جهان در حال تلاش برای محافظت از زیستگاه پنگوئن ‌ها، تنظیم شیوه ‌های ماهیگیری و کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی بر زیستگاه این جانداران زیبا هستند.

دانش آموزان و بچه های عزیز؛ در این مقاله کودکانه اطلاعات مهم و مفیدی درباره پنگوئن برای دبستان و سایر پایه های تحصیلی تهیه شد که امیدواریم این مطلب مفید بوده باشد.

بیشتر بخوانید:

تحقیق دانش آموزی در مورد خرگوش

تحقیق دانش آموزی در مورد نهنگ