تحقیق در مورد ماه کلاس چهارم_ واقعیت های شگفت انگیز در مورد ماه

تحقیق در مورد ماه

ماه یک جرم طبیعی بزرگ  و درخشان در آسمان شب است که به دور زمین می چرخد. در واقع ​​ پس از خورشید، درخشان ترین جرم آسمان ماه است. اندازه ماه کمی بیشتر از یک چهارم زمین است و میانگین فاصله ماه و زمین حدود 384400 کیلومتر است که در مقایسه با فاصله بین سیارات دیگر و زمین بسیار کم است. در واقع، ماه آنقدر به زمین نزدیک است که بر سطح آب دریاها تأثیر بگذارد. با اینحال گرانش ماه ضعیف تر از آن است که بر کل سیاره تأثیر بگذارد ولی باعث ایجاد جزر و مد در دریاها و اقیانوس ها می شود. جالب است بدانید هر سال، ماه تقریباً 1.4 اینچ از زمین دور می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ماه همراه ما باشید.

ویژگی های فیزیکی ماه

ماه بیشتر از سنگ ساخته شده است. سطح این جرم آسمانی دارای هزاران گودال به نام دهانه است. این دهانه ها ناشی از برخورد تکه های سنگ و فلز به نام شهاب سنگ هستند. این برخوردها باعث شده سطح ماه با سنگ و غبار پوشانده شود. ماه همچنین دارای دشت هایی از گدازه هایی است که میلیاردها سال پیش از آتشفشان ها فوران کرده اند.

در طول روز، زمانی که ماه رو به خورشید است، دمای سطح آن به طور متوسط ​​تا حدود 107 درجه سانتی گراد افزایش می یابد. شب ها نیز دمای ماه به حدود 153- درجه سانتی گراد کاهش می یابد. بد نیست بدانید ردی از آب در ماه پیدا شده است که به ذرات غبار و دانه ها چسبیده است.

مدار و چرخش ماه

مانند همه سیارات دیگر ماه دو نوع حرکت دارد که شامل مداری و چرخشی است. ماه به دور زمین می چرخد ​​و حدود 27 روز طول می کشد تا ماه یک بار به دور زمین سفر کند. ماه به دور خود نیز می چرخد و این چرخش را تا حدود 27 روز کامل می کند – همان زمانی که برای تکمیل یک مدار طول می کشد. به همین دلیل همیشه یک سمت ماه رو به زمین است.

فازهای ماه و کسوف

وقتی از سطح زمین به ماه نگاه می کنیم در زمان های مختلف، متفاوت به نظر می رسد. این ظواهر متفاوت ماه را فاز نامیده می نامند. گاهی اوقات ماه مانند یک توپ کامل به نظر می رسد. در مواقع دیگر به صورت یک برش نازک یا کاملاً تیره دیده می شود. با این حال، شکل ماه تغییر نمی کند بلکه ما از سطح زمین آن را به اشکال مختلف می بینیم.

از آنجاییکه ماه نور خورشید را منعکس می کند با چرخش ماه به دور زمین، خورشید به نقاط مختلفی از ماه می تابد و باعث می شود قسمت های مختلف آن از سطح زمین قابل مشاهده باشد. یک روز بدون ماه نیز وجود دارد که در آن از روی زمین ماه اصلاً قابل مشاهده نیست.

 گاهی اوقات نحوه قرارگیری ماه، خورشید و زمین باعث ایجاد رویدادی به نام کسوف یا ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی می شود. در خورشید گرفتگی، ماه برای مدت کوتاهی بین خورشید و زمین قرار می گیرد و جلوی تابش خورشید به زمین را می گیرد. در طول ماه گرفتگی، زمین بین ماه و خورشید قرار گرفته و از تابش نور خورشید به ماه جلوگیری می کند.

ساختار و سطح ماه

ماه دارای سه ناحیه اصلی شامل هسته، گوشته و پوسته است. هسته ماه کوچکتر از هسته سایر اجرام زمینی است. هسته ماه جامد و غنی از آهن است و شعاع آن در حدود 149 مایل در 240 کیلومتر است. این هسته توسط یک پوسته از آهن مایع با ضخامت 56 مایل در 90 کیلومتر احاطه شده است.

لایه ای با ضخامت 93 مایل در 150 کیلومتر که تا حدی مذاب است، هسته آهنی را احاطه کرده است. گوشته کره ما از بالای این لایه نیمه مذاب تا قسمت زیرین پوسته ماه شروع شده و حاوی مواد معدنی مانند پیروکسن و الیوین است که به نوبه خود از اتم های آهن، منیزیم، سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده است.

پوسته در سمت نزدیک نیمکره ماه به زمین حدود 70 کیلومتر ضخامت دارد. در سمت دور نیمکره ماه نسبت به زمین ماه 150 کیلومتر ضخامت دارد. پوسته ماه نیز از عناصری مانند اکسیژن، سیلیکون، منیزیم، آهن، کلسیم و آلومینیوم و مقادیر کمی توریم، تیتانیوم، پتاسیم، اورانیوم و هیدروژن تشکیل شده است.

ماه دراوایل شکل گیری آتشفشان‌ های فعالی داشته است اما اکنون همه آنها خاموش هستند و میلیون‌ ها سال است که دیگر فوران نکرده‌ اند. در طی میلیاردها سالی که از تشکیل ماه گذشته است این جرم آسمانی زیبا بطور باورنکردنی  تحت تاثیر برخورد سیارک‌ ها، شهاب‌ سنگ ‌ها و دنباله ‌دارها قرار گرفته است. عدم وجود اتمسفر برای محافظت از سطح ماه باعث شده این برخوردها دهانه هایی با اندازه های مختلف را به جا بگذارند.

ماه چگونه تشکیل شده است؟

دانشمندان کاملاً مطمئن نیستند که ماه چگونه تشکیل شده است. فرضیه رایج این است که شهاب سنگی به اندازه مریخ به نام تیا حدود 4.5 میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرده است. تکه های جدا شده از زمین در این حادثه به فضا پرتاب شده و بهم چسبیده اند و ماه را تشکیل داده اند.

چرا ماه در آسمان درخشان است؟

با اینکه ماه در آسمان بسیار درخشان به نظر می رسد اما از خود نوری ندارد. درخشش آن ناشی از نور خورشید است و باعث می شود از روی زمین بسیار زیبا به نظر برسد. ماه همیشه با ستاره های درخشان احاطه شده است و همین امر زیبایی آن را در آسمان شب چند برابر می کند.

جاذبه ماه چگونه است؟

ماه مانند زمین دارای جاذبه یا گرانش است همان نیرویی که اشیا را به سمت زمین می کشد. اما گرانش ماه ضعیف تر از گرانش زمین است، در واقع فقط یک ششم گرانش زمین است. این بدان معناست که اگر شما روی ماه بایستید وزن شما بسیار کمتر خواهد بود.

اگر مأموریت های فضایی را با فضانوردانی که روی ماه قدم می زنند دیده باشید، احتمالا متوجه شده اید که آنها هنگام راه رفتن از جایی به مکان دیگر “پرش” می کنند. این به این دلیل است که گرانش ماه یک ششم زمین را دارد.

حقایقی جالب در مورد ماه

تقریباً تمام سطح ماه پوشیده از بقایای خاکستری زغالی، گرد و غبار پودری و صخره هایی است که به آنها قمر سنگی می گویند.

ماه یک جو بسیار ضعیف و نازک دارد که اگزوسفر نامیده می شود و هیچ گونه محافظتی در برابر تشعشعات خورشید یا برخورد شهاب سنگ ها ندارد.

اگرچه به نظر می رسد ماه به شدت می درخشد، اما سطح آن در واقع تاریک است. این به این دلیل است که ماه درست مانند زمین فقط نور خورشید را منعکس می کند.

در سطح ماه کوه وجود دارد و بلندترین کوه Mons Huygens نام دارد. این کوه حدود 16000 فوت ارتفاع دارد که کمی مرتفع تر از کوه اورست است.

شاید متوجه شده باشید که ماه و خورشید از سطح زمین تقریباً یک اندازه به نظر می رسند، اما ماه در واقع 400 برابر کوچکتر از خورشید است. ماه همچنین 400 برابر نزدیکتر از خورشید به زمین است که باعث می شود اندازه آن دو یکسان به نظر برسند.

در سال‌های اولیه شکل گیری ماه احتمالا یک دینام داخلی که توسط آن میدان‌ های مغناطیسی قوی ایجاد می شود، در آن وجود داشته است. در حال حاضر ماه فقط یک میدان مغناطیسی ضعیف دارد ولی هنوز آنقدر قوی هست که آب های روی زمین تأثیر بگذارد.

ماه زمین یک خاصیت غیرعادی  دارد آن هم این است که قطری معادل یک چهارم قطر زمین دارد. هیچ سیاره دیگری در منظومه شمسی ما وجود ندارد که دارای ماهی به بزرگی سیاره ای باشد که به دور آن بچرخد.

دانشمندان بر این باورند که طی 50 میلیارد سال آینده ممکن است به اندازه کافی از زمین فاصله داشته باشد که ماه به جای 27 روز فعلی، 47 روز طول بکشد تا به دور زمین بچرخد.

مشاهده و اکتشاف ماه

انسان ها از زمان های قدیم ماه را رصد کرده اند. در دهه 1600، اختراع تلسکوپ به ما اجازه داد تا ماه را با دقت بیشتری مطالعه کنیم. دانسته های بیشتر از تعداد زیادی فضاپیمای فرستاده شده به ماه از سال 1959 حاصل شده است. تاکنون 12 فضانورد بر روی ماه قدم زده اند. آپولو 11 در سال 1969 اولین سفینه فضایی بود که به ماه فرستاده شد و نیل آرمسترانگ اولین انسانی بود که پا روی ماه گذاشت. در سال 2024 نیز ناسا ماموریت دیگری به ماه را برنامه ریزی کرد.

با وجود اینکه ماه بزرگ است اما چگالی کمی دارد و جرم آن نسبت به اندازه اش کم است. تعادل منحصر به فرد بین اندازه ماه و فاصله آن از زمین باعث شده ماه تنها قمری باشد که ماه گرفتگی و هم خورشید گرفتگی داشته باشد.

اگرچه فضانوردان آمریکایی تا کنون شش پرچم را روی سطح ماه برافراشته اند ولی به این معنی نیست که ایالات متحده ادعایی بر آن دارد. در سال 1967 یک قانون بین المللی نوشته شد که کشورها را از داشتن ماه، سیارات، ستارگان یا هر شیء فضایی طبیعی دیگر منع می کند.

آیا در ماه زندگی وجود دارد؟

ماه بارها توسط انسان ها بازدید شده است و در طول اکتشافات هیچ مدرکی از حیات که بتواند در آن رشد کند، سازگار شود و زندگی کند، به دست نیامده است. برخلاف هوای تازه ای که در سیاره خود تنفس می کنیم در ماه اکسیژن کافی برای زندگی انسان وجود ندارد و فضانوردان باید لباس فضایی و کپسول اکسیژن داشته باشند.

علاوه بر این در ماه هیچ نسیم و بارانی وجود ندارد. بنابراین، ردپایی که فضانوردان به جا گذاشته اند، هنوز در سطح ماه وجود دارد. با این حال انسان ها احتمالاً در آینده از ماه به عنوان یک پایگاه برای رصد فضا و وضعیت زمین استفاده خواهند کرد.

بیشتر بخوانید:

چرخش ماه به دور زمین را چه میگویند کلاس چهارم