تحقیق در مورد عقرب کلاس چهارم

تحقیق در مورد عقرب

عقرب ها از دسته عنکبوتیان هستند. آنها معمولا به عنوان ساکنان بیابان در نظر گرفته می شوند، اما در حال حاضر در بسیاری از نقاط جهان زندگی می کنند. این بندپایان مقاوم و سازگار صدها میلیون سال است که وجود داشته اند. تنها 30 یا 40 گونه عقرب در سراسر جهان دارای سم قوی برای کشتن یک انسان هستند. هر گونه از عقرب ها دارای یک نوع خاصی از سم است که به خوبی در برابر طعمه انتخاب شده عمل می کند. یادگیری بیشتر در مورد عقرب ها نشان می دهد که آنها کمتر از آنچه به نظر می رسند خطرناک هستند.

ویژگی فیزیکی عقرب

عقرب ها در گروه بندپایان قرار دارند و همانطور که می دانید در واقع حشرات نوع متفاوتی از بندپایان هستند. بندپایان و حشرات را می توان از چند طریق تشخیص داد به این صورت که حشرات بالغ دارای شش پا هستند، در حالی که تعداد پاهای بندپایانی مانند عقرب شامل هشت پا به اضافه دو جفت زائده دیگر است که در عقرب ها شبیه به انبر است. بدن آنها از دو قسمت تشکیل شده است و همچنین دارای دو چشم در بالا و دو تا پنج چشم جانبی در امتداد هر طرف (حدود پنج جفت) است. ولی با این همه چشم عقرب ها نمی توانند خیلی خوب ببینند.

با این حال، حساسیت چشم‌ های آنها در میان تمام بندپایان از همه بالاتر است که البته این قابلیت به انواع زیستگاه ‌هایی که در آن زندگی می ‌کنند، بستگی دارد. اما به طور کلی، چشمان آنها این قابلیت را دارد که هرگونه حرکت و نور را در تاریکی تشخیص می دهد. مشخص ترین ویژگی عقرب ها زائده های گیره ‌مانند و دم گزنده آنها است که در برخی از گونه‌ ها می‌توانند با سرعت (۱۳۰ سانتی ‌متر) در ثانیه به سمت هدف خود دم شان را حرکت دهند.

زیستگاه و محل زندگی عقرب

عقرب ها در همه مناطق دنیا به جز قطب جنوب دیده می شوند با این حال عقرب ها اغلب در مناطقی مانند جنگل های بارانی، علفزارها، بیابان ها و مناطق استوایی دیده می شوند. اکثر عقرب های بالغ شبگرد و منفرد هستند و معمولاً در طول مدت زندگی خود در همان زیستگاه می مانند. عقرب ها معمولا لانه های کوچکی دارند اما بسیاری از آنها در حفره ها برای پنهان شدن از شکارچیان و خنک ماندن در روزهای گرم و گرم ماندن در شب های سرد زندگی می کنند.

حقایق عجیب در مورد عقرب

عقرب ها معمولاً حشرات را می‌ خورند، اما وقتی غذا کمیاب است، می‌توانند متابولیسم خود را تا یک سوم حالت معمولی کاهش دهند. این تکنیک در برخی از گونه ها باعث می شود تا از اکسیژن کمی استفاده کنند و تنها با شکار یک حشره در سال زنده بمانند. این مهارت های بقا به عقرب ها اجازه می دهد در سخت ترین شرایط زندگی کنند.

عقرب های بالغ دارای مواد شیمیایی فلورسنت در بخشی از اسکلت بیرونی خود هستند. این مواد شیمیایی باعث درخشش عقرب ها در زیر نور فرابنفش می شود. دانشمندان کاملاً مطمئن نیستند که این کار چه مزیت تکاملی برای عقرب ها دارد، اما ظاهرا این قابلیت به محافظت از آنها در برابر نور خورشید کمک می کند.

عقرب ها می‌توانند کنترل کنند که آیا لازم است زهر از نیش خارج شود یا خیر و یا اینکه چه مقدار زهر از طریق نیش آزاد شود. دلیل این کنترل کردن این است که با توجه به انرژی مورد نیاز بدنشان برای تولید چنین سم پیچیده‌ ای، آن‌ها تمایل دارند نسبت به آن محافظه‌ کارانه عمل کنند. آنها بیشتر اوقات طعمه را با انبر خود می کشند و فقط در صورت لزوم از سم خود استفاده می کنند.

ویژگی های زهر عقرب چیست؟

علیرغم خطرات احتمالی زهر عقرب، تحقیقات بسیاری در مورد ترکیبات زهر آنها انجام شده است که نشان می دهد مواد شیمیایی موجود در زهر عقرب منبع بیومیمیک (زیست تقلید) پزشکی هستند. علاوه بر این زهر آنها شامل کلروتوکسین است که الهام ‌بخش روش ‌های جدیدی برای تشخیص و درمان برخی سرطان ‌ها است.

همچنین زهر عقرب آسیایی دارای پپتیدهای ضد میکروبی است که ممکن است در درمان باکتری ‌ها، قارچ‌ ها و همچنین انگل ‌های مالاریا مؤثر باشد. علاوه بر این همراه با خواص ضدالتهابی می‌ تواند درمانی مؤثر برای آرتریت ارائه دهد. سایر ترکیبات زهر عقرب نیز به عنوان سرکوب ‌کننده‌ های ایمنی برای درمان اختلالات خود ایمنی مانند ام اس قابل استفاده است.

تولید مثل و چرخه زندگی عقرب

برخلاف بسیاری از بی مهرگان، عقرب های ماده 2 تا 18 ماه پس از جفت گیری، با توجه به نوع گونه شان بچه های خود را زنده به دنیا می آورند. بچه عقرب ها شبیه عقرب های بالغ هستند ولی در اندازه کوچک و مینیاتوری و سفید رنگ به دنیا می آیند. علاوه بر این عقرب های کوچک بدن نرمی دارند و نمی توانند نیش بزنند و از خود دفاع کنند.

نوزادان به محض به دنیا آمدن بلافاصله در قسمت پشت مادر خود قرار می گیرند و تا زمانی که اولین پوست اندازی خود را انجام دهند در آنجا می مانند. در تمام این مدت نوزادان از کیسه زرده مغذی خود تغذیه می کنند و به شدت به وسیله مادرشان محافظت می شوند. پس از اولین پوست اندازی، بچه ها معمولاً مستقل می شوند.

در برخی از عقرب ‌ها، مادران طعمه ‌ای را می ‌کشند و آن را برای نوزادانش می ‌گذارند و در برخی نیز تا دو سال با مادر خود می ‌مانند. با این حال، این زمان بسیار حساسی برای بچه عقرب ها است زیرا اگر مادر گرسنه شود، ممکن است آنها را بخورند. متوسط زمان بالغ شدن عقرب ها بین دو تا سه سال است که البته در برخی از گونه ها شش ماه و برخی تقریباً هفت سال به طول می انجامد.

عقرب ها چه می خورند

عقرب ها از چند روش برای پیدا کردن غذا و یا شکار حشرات، عنکبوت ها، موش های کوچک یا مارمولک ها استفاده می کنند. به این صورت که اغلب در کنار لانه خود با پاهای باز و نیش بلند شده به صورت آماده باش منتظر می مانند تا طعمه را شکار کنند. برخی دیگر برای شکار به جستجو در علوفه ها می پردازند و برخی حتی تله هایی را در شن ها برای شکار حفر می کنند.

عقرب ها پرزهای مو مانند و بسیار حساسی روی پاهای خود دارند که حتی می توانند حرکات یک حشره در حال پرواز را حس کنند و او را شکار کنند. اکثر عقرب ها فقط در صورت نیاز از نیش سمی خود استفاده می کنند، زیرا برای تولید زهر انرژی زیادی لازم دارند.

علاوه بر این نیز عقرب های جوان ‌تر و کوچک ‌تر اغلب بیشتر از عقرب‌های مسن‌ تر و بزرگ ‌تر از نیش خود استفاده می کنند. دهان عقرب‌ ها بسیار کوچک است به همین دلیل فقط می ‌توانند مایعات را بمکند. به همین دلیل طعمه‌ هایی که شکار می‌ شوند از طریق ترشح آنزیم ها تقریبا حل می شوند که این فرآیند ممکن است تا یک ساعت طول بکشد. عقرب‌ ها هر روز غذا نمی ‌خورند و گاهی در زیستگاه ‌های بیابانی‌، تا زمانی که آب وجود داشته باشند، می توانند تا یکسال نیز بدون غذا بمانند.

اهمیت زهر عقرب چیست و آیا برای انسان کشنده است؟

عقرب ها گاهی می توانند 45 سم مختلف در زهر خود داشته باشند که برخی از سم ها برای حشرات، برخی برای سخت پوستان و برخی برای مهره داران کاربرد دارند. عقرب ها از این زهر برای شکار و محافظت از خود استفاده می کنند. اولین نیش عقرب از چندین سم مختلف تشکیل شده است به همین دلیل اغلب اولین نیش به اندازه کافی قوی است که یکی از مهره داران یا شکارچیان را بیهوش کند.

نیش های بعدی معمولاً خفیف تر هستند و اغلب برای بی مهرگان استفاده می شوند. همه عقرب ها سمی هستند، اما از حدود 1500 گونه، تنها حدود 25 گونه برای انسان ها تهدید محسوب می شوند. نیش اکثر عقرب ها برای کشتن حشره یا عنکبوت کافی است اما برای انسان می تواند مانند نیش زنبور دردناک باشد.

تعداد کمی از این نیش ها کشنده هستند، اما به هرحال ممکن است واکنش های آلرژیک شدید یا خفیف بعد از گزیدگی رخ دهد. بنابراین بهتر است پزشک محل عقرب گزیدگی را درمان کند تا اطمینان حاصل شود که محل گزش به طور ایمن بهبود پیدا کند.

آیا عقرب ها در خطر انقراض هستند؟

تحقیقات نشان داده است که در برخی از مناطق عقرب ها به دلیل از دست دادن زیستگاه و جمع آوری بیش از حد در معرض خطر انقراض قرار دارند. علاوه بر این در برخی از مناطق علیرغم زهرآگین بود عقرب ها، آنها به وسیله شکارچیانی مانند صدپاها، جغدها، خفاش ها شکار می شوند.

عقرب ها چقدر عمر می کنند؟

بسیاری از بندپایان در مقایسه با سایر حیوانات زندگی نسبتاً کوتاهی دارند. بسیاری از حشرات فقط هفته ها یا ماه ها زندگی می کنند. مگس ها فقط چند روز دوام می آورد. اما عقرب ها جزء بندپایانی هستند که بیشترین طول عمر را دارند. در طبیعت، عقرب ها معمولا بین دو تا ده سال عمر می کنند. عقرب ها در اسارت تا 25 سال عمر می کنند.

بیشتر بخوانید:

تحقیق در مورد شته

تحقیق در مورد کفشدوزک