تحقیق در مورد دایناسور کلاس پنجم
آنچه در این مطلب خواهید دید
تحقیق در مورد دایناسور
برای بیش از 150 میلیون سال موجودات بزرگ و ترسناکی روی خشکی زندگی می کردند که به آنها دایناسور می گفتند. نام این خزندگان مارمولک مانند از کلمات یونانی به معنای “مارمولک وحشتناک” گرفته شده است. آخرین دایناسورها در حدود 65.5 میلیون سال پیش منقرض شدند. فسیل دایناسورها برای اولین بار در اوایل دهه 1800 کشف شد. فسیل ها بقایای یا آثاری از یک گیاه یا جانور هستند که در سنگ ها حفظ شده اند. با مطالعه این فسیل ها، دانشمندان فهمیدند که دایناسورها پسرعموهای باستانی تمساح ها، مارها و مارمولک های امروزی هستند. برخی از دانشمندان معتقدند که پرندگان امروزی از نسل دایناسورها باقی مانده اند.
دایناسورها کی و کجا زندگی می کردند؟
دایناسورها خیلی وقت پیش روی زمین زندگی می کردند. زمین شناسی تاریخ زمین را به دوره هایی که میلیون ها سال طول می کشد، تقسیم می کند. دایناسورها در دوره های زمین شناسی تریاس، ژوراسیک و کرتاسه روی زمین ساکن بودند. این دوره های زمانی حدود 252 تا 66 میلیون سال پیش بوده است. البته همه گونه ها یا انواع دایناسورها در یک زمان زندگی نمی کردند. همچنین همه آنها در یک زمان منقرض نشدند بلکه به خاطر تغییر شرایط آب و هوایی زمین به تدریج از بین رفتند.
دایناسورها در سرتاسر جهان زندگی می کردند زیرا فسیل های آنها در تمام قاره ها یافت شده است. آنها در انواع مختلف محیط ها از جنگل های استوایی گرفته تا بیابان های خشک و شنی زندگی می کردند. یعنی قدرت انطباق با شرایط محیطی مختلف را داشتند.
ویژگی های فیزیکی و رفتاری دایناسورها
دایناسورها از نظر اندازه ها و وزن بسیار متفاوت بودند. برخی از دایناسورها کوچکتر از یک مرغ بودند و وزن برخی دیگر به 100 تن می رسید. یعنی بیش از 10 برابر بزرگ ترین فیل هایی که الان روی زمین زندگی می کنند.
بدن دایناسورها مو نداشت و سطح پوست آنها پر از برآمدگی های سخت بود. برخی از دانشمندان بر این باورند که رنگ دایناسورها خاکستری یا سبز بوده است. زیرا این رنگ ها به دایناسورها کمک می کند تا با محیط اطراف خود ترکیب شوند. برخی دیگر معتقدند که دایناسورها رنگارنگ بودند. رنگ های روشن به آنها کمک می کرد راحت تر دایناسورهای ماده را جذب کنند.
فسیل های به دست آمده از دوره دایناسورها نشان داده اند که بسیاری از گونه های دایناسورها دارای پر بوده اند. تصاویر دایناسورها که به صورت فسیل به دست آمده پرها را به وضوح نشان نمی دهند، اما دانشمندان بر این باورند که پر در دایناسورها وجود داشته است. با این حال، پرها به این معنی نیست که دایناسورها می توانند پرواز کنند. پرها در واقع مانند بال خفاش بوده و ممکن است نوعی عایق برای حفظ بدن، استتار یا نمایش قدرت بوده باشند.
طبقه بندی دایناسورها
دانشمندان دایناسورها را به دو گروه بزرگ تقسیم کرده اند. این گروه ها بر اساس نحوه شکل گیری استخوان های لگن دسته بندی شده اند. یک گروه Ornithischia یا دایناسورهای پرنده سان هستند که به اعضای این گروه اورنیتیشیان نیز می گویند. دیگری دایناسورهای Saurischia یا دایناسورهای مارمولک سان هستند که اعضای این گروه سوریشیان نامیده می شوند.
دایناسورهای پرنده سان
دایناسورهای پرنده سان شبیه به پرندگان امروزی هستند. با وجود این شباهت، پرندگان امروزی هیچ نسبتی با اورنیتیشیان ها ندارند. این دایناسورها گیاهخوار بودند. آنها روی دو یا چهار پای قوی و محکم راه می رفتند. دایناسورهای پرنده سان به طور کلی دندان های صافی برای آسیاب گیاهان سخت داشتند. آنها همچنین یک استخوان اضافی در نوک فک پایین داشتند که دو نیمه فک پایین را به هم متصل کرد. این استخوان همچنین به شکل گیری منقاری شاخی کمک می کرد که برای دایناسورها کندن گیاهان را آسان تر می کند.
بسیاری از دایناسورهای پرنده سان ویژگی های خاصی داشتند. برخی از آنها مانند Triceratops شاخ هایی شبیه کرگدن های امروزی روی سر خودشان داشتند. Euoplocephalus یک چماق بزرگ در انتهای دم خود داشت. استگوزاروس صفحات استخوانی مثلثی شکلی داشت که از پشتش بیرون زده بود.
دایناسورهای مارمولک سان
دایناسورهای Saurischian لگنی شبیه به خزندگان امروزی داشتند اما آنها دارای برخی ویژگی های مشترک با پرندگان امروزی نیز بودند. در واقع، دانشمندان بر این باورند که سوریشیان ها بیشتر از سایر دایناسورها با پرندگان مرتبط هستند. آرکئوپتریکس یک ساوریش بود. ساوریشیان به دو دسته تروپودهای گوشتخوار و ساروپودهای گیاهخوار تقسیم می شوند.
تروپودها
تروپودها شامل تمام دایناسورهای گوشتخواری هستند که در گذشته زندگی می کردند. از جمله آنها می توان به تیرانوزوروس رکس اشاره کرد که وزن آن به هشت تن می رسد. Giganotosaurus و Spinosaurus حتی بزرگتر بودند. تروپودها روی دو پای عقب خود راه می رفتند و از بازوهای کوتاه جلویی خود برای شکار و پاره کردن طعمه استفاده می کردند. این دایناسورها انگشتان دست و پاها با پنجه های بلند و تیز داشتند. تروپودها همچنین آرواره های قوی و دندان های تیز برای پاره کردن گوشت داشتند. آنها معمولاً به تنهایی شکار می کردند و از دایناسورهای کوچک تر و گیاهخواران تغذیه می کردند. البته گاهی اوقات آنها به صورت گروهی نیز شکار می کردند و به دایناسورهای بزرگتر حمله کرده و آنها را می کشتند.
ساروپودها
ساروپودها بزرگترین دایناسورها و در واقع بزرگترین حیوانات خشکی بودند که تا به حال روی زمین زندگی کرده اند. ساروپودها گیاهخوارانی بودند که روی چهار پا راه می رفتند. Brachiosaurus، Diplodocus و Apatosaurus نمونه هایی از این دایناسورها هستند.
ساروپودها در مقایسه با بدن بزرگشان سر و مغز بسیار کوچکی داشتند. گردن آنها بسیار دراز بود و به آنها اجازه می داد حتی از بلندترین درختان نیز برگ بخورند. آنها پاهای ضخیم و قوی شبیه به پاهای فیل داشتند. بسیاری از ساروپودها حتی می توانستند روی پاهای عقب خود بایستند و در این حالت قد آنها از درختان بلندتر بود. آنها از دم بلند و عضلانی خود برای حفظ تعادل در هنگام ایستادن استفاده می کردند. برخی از ساروپودها از دم قوی خود به عنوان یک سلاح شلاق مانند برای دفاع از خود استفاده می کردند.
حقایقی شگفت انگیز در مورد دایناسورها
دایناسورها برای بیش از 160 میلیون سال، از دوره تریاس در حدود 230 میلیون سال پیش بر زمین حکومت کردند. دوره مزوزوئیک زمین شناسی اغلب به عنوان عصر دایناسورها یاد می شود زیرا بیشتر دایناسورها در این زمان زندگی کردند و منقرض شدند.
اعتقاد بر این است که دایناسورها تا حدود 65 میلیون سال پیش روی زمین زندگی می کردند و طی یک انقراض دسته جمعی از بین رفته اند.
دانشمندان بر این باورند که یک برخورد عظیم سیارکی یا فعالیت آتشفشانی عظیم باعث انقراض این موجودات عظیم الجثه شده است که به طور قابل توجهی اکولوژی زمین را تغییر داده است.
اولین دایناسوری که به طور رسمی نامگذاری شد Megalosaurus در سال 1824 بود. فردی که دایناسورها را مطالعه می کند به عنوان دیرینه شناس شناخته می شود.
پتروداکتیل نوعی از دایناسورها بودن که با بالهای ساخته شده از پوست که بین انگشتان دست و پاهایشان کشیده شده بود پرواز می کرد.
کوچکترین دایناسورها که حدود 120 میلیون سال پیش زندگی می کرد Microraptor هستند که به اندازه یک موش بودند. بزرگ ترین دایناسورها مانند براکیوساروس و آپاتوزاروس گیاهخوار بودند و بیشتر از درختان تغذیه می کردند.
برای مبارزه با گوشتخواران مانند آلوزاروس یا اسپینوزاروس، بسیاری از دایناسورهای گیاهخوار سلاح های طبیعی در اختیار داشتند. نمونه هایی از آنها عبارتند از برجستگی های میخ مانند روی دم و سه شاخ متصل به جلوی سر که به عنوان سپر استفاده می شد.
از آنجایی که تصور می شد دایناسورها موجوداتی شبیه مارمولک هستند، فرض بر این بود که آنها نیز خونسرد هستند. با این حال، دانشمندان با یافتن شواهدی مبنی بر اینکه دایناسورها سرعت رشدی شبیه به پستانداران داشتند مشخصات خون گرمی را در آنها یافته اند.
دایناسورها مانند پرندگان تخم می گذارند. تخم دایناسورها اشکال و اندازه های مختلفی داشته و به شکل بیضی یا کروی بوده است. طول تخم دایناسور می تواند به 47 سانتی متر برسد که تقریباً 8 برابر طول یک تخم مرغ بسیار بزرگ است. کوچکترین تخم دایناسور کشف شده کمتر از 2 سانتی متر طول داشت.
پتروداکتیل ها دایناسورها نیستند، آنها خزندگان پرنده ای بودند که در عصر دایناسورها زندگی می کردند. پرندگان از نسل یک نوع دایناسور به نام تروپود هستند.
علیرغم اینکه دایناسورها مدت زیادی است منقرض شده اند، اغلب در رسانه ها مطرح می شوند. یکی از نمونه های به یاد ماندنی در این زمینه پارک ژوراسیک مایکل کرایتون در سال 1990 است. این فیلم دایناسورهای شبیه سازی شده را نشان می دهد که با کمک DNA یافت شده در پشه های به دام افتاده در کهربا زنده شده اند.
چرخه زندگی دایناسورها
اکثر دایناسورها برای تولید مثل تخم می گذاشتند. برخی از دایناسورها لانه های بزرگی می ساختند تا بچه هایشان را کنار هم نگه دارند. دایناسورهای جوان خیلی سریع رشد می کردند. بسیاری از آنها طی هفت یا هشت سال به اندازه کامل می رسیدند. دایناسورهای بزرگ حدود 100 سال عمر می کردند.
انقراض دایناسورها
آخرین دایناسورهای روی زمین حدود 65.5 میلیون سال پیش از بین رفتند. البته دانشمندان هنوز در مورد دلیل این اتفاق به توافق نرسیده اند. برخی از دانشمندان فکر می کنند که دایناسورها به دلیل اینکه دمای زمین برای آنها خیلی گرم یا خیلی سرد شده است منقرض شده اند. برخی دیگر معتقدند که یک سیارک بزرگ با زمین برخورد کرده و غباری تولید کرده که برای ماه ها یا حتی سال ها مانع رسیدن گرما و نور خورشید به زمین شده است. در این شرایط رشد گیاهان متوقف شده و دایناسورهای گیاهخوار به دلیل کمبود غذا مرده اند. بعد از آن نیز دایناسورهای گوشتخواری که آنها را شکار می کردند به دلیل کمبود غذا از بین رفته اند.
برخی از حیوانات دیگر نیز در زمان ناپدید شدن دایناسورها زندگی می کردند. اجداد قورباغه ها، لاک پشت ها، مارمولک ها و مارهای امروزی در آن دوران سخت راهی برای زنده ماندن پیدا کردند. پرندگان نیز زنده مانده اند و ما اکنون انواع آنها را در سراسر دنیا می بینیم. به همین دلیل دانشمندان نمی دانند چرا برخی از حیوانات در آن دوران زنده مانده اند اما دایناسورها منقرض شده اند.
چرا یادگیری دایناسورها برای بچه ها مهم است؟
اکثر بچه ها در دوران کودکی از وجود دایناسور آگاه می شوند زیرا در بسیاری از برنامه های تلویزیونی، کتاب ها و اسباب بازی های کودکان مورد استفاده قرار می گیرند. آموزش دایناسورها به کودکان، با نشان دادن آنچه قبل از انسان وجود داشته به آنها ما قبل تاریخ را یاد می دهد. اگرچه هنوز اسرار زیادی در رابطه با این دوره وجود دارد اما دادن اطلاعات به کودکان مطمئناً آنها را مجذوب خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
