تحقیق در مورد حضرت ابراهیم کلاس دوم + مطلب ساده و کودکانه درباره حضرت ابراهیم

تحقیق دانش آموزی در مورد حضرت ابراهیم

حضرت ابراهیم در اصل ابرام نام دارد و در میان ادیان مختلف الهی با لقب خلیل الله شناخته می شود. ایشان دومین پیامبر اولوالعزم می باشد. ایشان در عراق متولد شده و در بین النهرین به پیامبری رسید. همچنین مردم آن ناحیه را به آیین توحید و یکتاپرستی دعوت می نمود. بعد ها بنا به دلایلی که در ادامه توضیح داده می شود به فلسطین مهاجرت کرد. ایشان دارای معجزات بزرگی برای یکتاپرستان بود. کتاب آن حضرت بزرگوار صحف نام داشت.

فرزندان ایشان اسماعیل و اسحاق بودند از مادری به نام هاجر متولد شدند. ایشان با پیامبر بزرگوار، لوط هم عصر بود. طبق شواهد تاریخی حدود دویست سال عمر نمود. اصلی ترین دشمن شان در طول این دویست سال نمرود بود. همچنین مهم ترین کارهایی که در این سال ها انجام داد ذبح اسماعیل و بنای کعبه بود. تمامی موارد نام برده شده در مقدمه، به تفصیل در ادامه توضیح داده شده اند.

به دنیا آمدن حضرت ابراهیم

حضرت ابراهیم در زمان نمرود به دنیا آمد. قبل از تولد او نمرود خوابی دید و از ستاره شناسان و رمالان خواست که آن را تعبیر کنند. آن ها در تعبیر خواب او گفتند که پسری به دنیا می آید که تو و سلطنت را سرنگون خواهد کرد. نمرود با شنیدن این خبر بسیار آشفته شد. او تصمیم گرفت که اجازه ندهد نطفه ی ابراهیم بسته شود یا نطفه بسته شده او را از بین ببرد.

فرمان داد که زن و شوهر ها از هم جدا شوند تا احتمال به وجود آمدن او را از بین ببرد. بعد از این فرمان ماموران نمرود سفت و سخت اجرای آن را بر عهده گرفتند. آن ها زنان را در شهر نگه داشتند و مردان را به خارج از شهر فرستادند. در این زمان خفقان پدر ابراهیم و مادر او با هم ارتباط گرفت و نطفه ی ابراهیم بسته شد.

قابله های آن زمان کاملا اوضاع را زیر نظر داشتند و زنان حامله را شناسایی می کردند. به خواست خدا هیچ کدام از قابله ها نتوانستند تشخیص بدهند که مادر او حامله است. بعد از آن نیز او خود را از چشم انظار پنهان کرد. بعد ها مادر ابراهیم زمان زایمانش فرا رسید. او بسیار نگران فرزندش بود و به دنبال راه حلی می گشت که بدون فهمیدن ماموران زایمان کند. در آن زمان هر زنی که پریود می شد باید به خارج از شهر می رفت و تا زمان بهبود بر نمی گشت. او از این فرصت استفاده کرد و به خارج از شهر و درون غاری فارغ شد.

بیرون آمدن حضرت ابراهیم از غار

مادر ابراهیم بعد از زایمان فرزندی به دنیا آورد که صورتش بسیار نورانی و زیبا بود. این صورت نورانی نشانگر آینده جذاب و درخشانی بود که در انتظار این کودک بود. مادر ترسید که کودکش را به درون شهر آورد. بنابر این تصمیم گرفت او را درون غار نگه دارد و به او سر بزند و او را شیر دهد. بعد از خروج از غار دهانه غار را بست تا از حمله حیوانات به او جلوگیری شود. بعد ها که مادر برای شیر دادن به نوزاد رفت دید که او انگشت خود را می مکد و از آن شیر می خورد.

این کودک تا سیزده سالگی به دور از مردم و یواشکی در غار زندگی کرد. او در مدتی که در غار بود بسیار رشد کرد. قد و بالای او بسیار رشید و تنومند تر از یک کودک سیزده ساله بود. ابراهیم در شبی تصمیم گرفت بیرون بیاید و به میان مردم برود.

ازدواج و فرزندان حضرت ابراهیم

همسر اول ابراهیم ساره نام داشت. ساره دختر خاله ی ابراهیم و خواهر حضرت لوط بود. ساره دارای زمین ها و مال فراوانی بود که بعد از ازدواج با ابراهیم همه را به آن حضرت بخشید. حضرت ابراهیم با تدبیر و اندیشه خود آن مال ها را افزایش داد به نحوی که جزء سرمایه داران آن زمان به حساب می آمدند. ساره بچه دار نمی شد به همین دلیل کنیز خود هاجر را به حضرت ابراهیم بخشید.

حضرت ابراهیم هاجر را به همسری پذیرفت. بار اولی که هاجر بچه دار شد نام فرزندش را اسماعیل گذاشتند. همچنین فرزند دوم نیز پسر بود و نام اسحاق را بر او نهادند. این دو فرزند ابراهیم از فرزندان تاثیر گذار او در آیین یکتا پرستی بودند. برای همین در اکثر کتب مذهبی نام این دو آورده شده است.

گفته می شود که حضرت ابراهیم بعد از ساره دو بار دیگر نیز ازدواج کرد. از یکی از زنانش دارای چهار فرزند شد و از همسر دیگرش هفت پسر به دنیا آمد. همسران ابراهیم قنطورا و حجونی نام داشتند. ماضی، زمران، سرجح و سبق فرزندان قنطورا هستند. نافس، مدین، کیشان، شروخ، امیم، لوط و یقشان فرزندان ابراهیم از حجونی هستند.

حضرت ابراهیم در قرآن

از حضرت ابراهیم شصت و نه مرتبه در قرآن نام برده شده است. علاوه بر این سوره ای نیز در قرآن به طور کلی به حضرت ابراهیم اختصاص داده شده است. در قرآن سمت هایی از وقایع اصلی زندگی این پیامبر خدا تعریف شده است.

وقایع مهم زندگی حضرت ابراهیم معجزه زنده شدن پیامبر، ذبح فرزند، سرد شدن آتش و توحید و امامت او بوده است. در قسمت هایی مختلف از قرآن کریم از آن ها نام برده شده و خداوند ایشان را گرامی داشته است. بر اساس آیات قرآن لقب خلیل به معنی دوست برای او برگزیده شد.

بت شکنی حضرت ابراهیم

در سوره های صافات و انبیا واقعه شکستن بت ها توضیح داده شده است. طبق آن داستانی که در این سوره ها آمده است ابراهیم روزی که مردم در خارج از شهر بودند به بتخانه رفت. در آن جا تمام بت ها بجز بت بزرگ را شکست. زمانی که مردم برگشتند و بت ها را دیدند به او شک کرده و به سراغش رفتند. حضرت ابراهیم به کنایه گفت چون بت بزرگ نشکسته پس نتیجه می گیریم که او سایر بت ها را شکسته است. مردم آشفته شدند و گفتند که همچین چیزی ممکن نیست. ابراهیم با این کار می خواست به آن ها بفهماند بت هایی که هیچ کار از آن ها بر نمی آید قابل پرستش نیستند. ایشان بسیار تلاش کردند که مردم و قوم خود را به یکتا پرستی دعوت کنند. اما همچنان در این امر شکست می خوردند. در نهایت تصمیم به مهاجرت گرفتند.

مجازات حضرت ابراهیم با آتش سرد شده

بعد از شکسته شدن بت ها توسط حضرت ابراهیم نمرود دستور به کشتن او داد. نمرود خواست آتشی بزرگ آماده شود. حضرت ابراهیم به داخل آتش انداخته شود تا در مجازات گناهش بسوزد. این مجازات سخت ترین چیزی بود که نمرود می توانست برای او در نظر بگیرد. از این رو هیزم های زیادی توسط ماموران گردآوری شدند.

قرار شد روزی در مقابل همه ی مردم آن ها را آتش بزنند و ابراهیم را به داخل آتش بیندازند. زمانی که ابراهیم را به سوی شکنجه کاهش بردند خداوند به او گفت مرا بخوان تا نجاتت دهم.

حضرت ابراهیم پیش از انداخته شدن در آتش از خدا خواست که او را نجات دهد و اجازه ندهد او را بسوزانند. خداوند دعا و خواسته ابراهیم را اجابت نمود و به آتش دستور داد که سرد شود. آن زمان سرمایی آمد و آتش را سرد نمود.

مهاجرت حضرت ابراهیم

حضرت ابراهیم زمانی که از دعوت مردم خود به یکتا پرستی خسته شد تصمیم گرفت به سوی فلسطین مهاجرت کند. ایشان در یک شب تاریک از بابل به همراه خانواده اش و سایر یکتا پرستان به راه افتادند. آن ها از جایی مهاجرت کردند که درخت ایمان در آن جا خشکیده بود. حضرت ابراهیم و همراهانش از اور سرزمین کلدانی ها گذشتند. سپس به حاران که قسمتی از آن تحت حکومت کنعانیان بود رفتند. در ادامه ابراهیم مدتی در شکین اقامت کرد. امروزه سرزمین شکین را نابلس می نامند.

اقامت ایشان در آنجا نیز بسیار کوتاه بود. بعد از آن نیز به سمت جنوب حرکت کردند.

ایشان معمولا در طول مهاجرتشان در جایی ماندگار نمی شدند. مگر اینکه قصد هدایت و دعوت مردم را داشته باشند. اما اکثر مردم در آن زمان نشانه های خدا را نمی دیدند و دعوت او را نمی پذیرفتند. ابراهیم در نهایت به فلسطین رسید و سعی کرد مردم آنجا را به یکتاپرستی دعوت کند. اما مردم آن جا هم از ایمان آوردن امتناع می کردند. حضرت ابراهیم روز های بسیار سختی را در فلسطین پشت سر گذاشت.

معجزه زنده شدن پرنده های تکه تکه شده در زمان حضرت ابراهیم

حضرت ابراهیم آن زمان ها که از امتناع مردم خسته می شد به کوه می رفت و به تفکر می پرداخت. روزی از این روز ها ابراهیم به بالای یکی از کوه های فلسطین رفت و به راز و نیاز با خدا پرداخت. از خدا خواست برای بیشتر شدن ایمانش به او معجزه ای نشان دهد. همچنین نور و ایمان بیشتری بر دلش نازل کند. خداوند هم خواسته او را اجابت نمود.

همچنین به او دستور داد که چهار پرنده را بیاورد و آن ها را تکه تکه کند. همچنین از او خواست که ها را جوری با هم ترکیب کند که از همدیگر پیدا نباشند. ابراهیم نیز همین کار را انجام داد.

بار دیگر ندا آمد و از او خواسته شد تکه ها به چهار قسمت تقسیم کند و هر قسمت را بر روی کوهی قرار دهد. ابراهیم این کار را نیز انجام داد. خداوند از ابراهیم خواست چهار پرنده را به سوی خویش فرا خواند. زمانی که ابراهیم آن ها را صدا زد هر چهار پرنده جان دوباره یافتند و به سوی او رفتند.

ذبح اسماعیل توسط حضرت ابراهیم

یکی از سخت ترین امتحان های الهی که برای حضرت ابراهیم مقدر شد دستور ذبح فرزندش بود. خداوند در خواب از حضرت ابراهیم خواست که فرزندش اسماعیل را به قربانگاه ببرد و در راه خدا قربانی نماید. ابراهیم فرمان و خواسته الهی را پذیرفت. روز بعد اقدام به بریدن سر اسماعیل کرد. اما حضرت جبرئیل در آن زمان آمد و مانع از بریدن سر اسماعیل شد.

ایشان به حضرت ابراهیم یک قوچ بهشتی هدیه داد تا آن را قربانی کند. بر اساس نقل از افراد بسیاری گفته شده است که ماجرای ذبح اسماعیل در رمی جمرات اتفاق افتاد. سنت مبارک قربانی نیز در روز عید قربان یادبود روزی است که ابراهیم خواست به درخواست خدا فرزندش را برای او قربانی کند.

ساخت کعبه توسط حضرت ابراهیم

خداوند از حضرت ابراهیم خواست که همسرش هاجر را به همراه فرزندش اسماعیل به دره ای بی آب و علف در عربستان ببرد. آن دره مکانی بسیار خشک و بی آب و علف بود. بعد ها به اراده ی خداوند آنجا به مکانی حاصل خیز و مناسب زندگی تبدیل شد. این امر موجب شد که حضرت ابراهیم و سایر خانواده اش به آنجا مهاجرت کنند.

بعد از اینکه ابراهیم همسر و فرزندش را در آن دره رها کرد به دنبال آنان نرفت. تا اینکه از طرف خدا به او دستور داده شد که به آنجا برود. ابراهیم بعد از رفتن به حجاز روز های طولانی ای به دنبال اسماعیل گشت. تا اینکه او را در کنار آب زمزم یافت.

سپس حضرت ابراهیم به اسماعیل گفت که از طرف خدا مامور شده است در این مکان خانه ای بنا کند. آن دو بیل و کلنگ بر داشتند و به سوی تپه ی مقرر شده حرکت کردند. آن ها ابتدا تپه را خراب کردند تا به زمین صاف رسیدند. سپس شروع به ساخت کعبه نمودند. بعد ها آن خانه که ابراهیم و فرزندش ساختند به خانه خدا مبدل شد. مردم زیادی از سراسر جهان در آن جا گر می آمدند و مناسک مذهبی را به جای می آوردند. از زمان ابراهیم تا کنون آن خانه زیارتگاه اصلی خداپرستان می باشد.

نتیجه گیری

حضرت ابراهیم یکی از بزرگ ترین پیامبران خدا و یکی از پیامبران اولوالعزم بود. ایشان در طول زندگی پربار خویش سختی های بسیاری را تحمل کردند. اما هرگز خسته نشدند و تا زمانی که جان در بدنشان بود به پرستش خدا پرداختند. همچنین مردم را به دیدن نور حق و اطاعت از پروردگار دعوت نمودند.

حضرت ابراهیم کیست؟

حضرت ابراهیم یکی از پیامبران بزرگ خداوند است که در دین اسلام، یهودیت و مسیحیت از او یاد شده است. او در حدود ۲۵۰۰ سال پیش در شهر اور در بین‌النهرین به دنیا آمد.

چرا حضرت ابراهیم مهم است؟

حضرت ابراهیم به عنوان پدر سه دین ابراهیمی شناخته می‌شود. او همچنین به عنوان اولین کسی که به خدای یگانه ایمان آورد، شناخته می‌شود. او به مردم بت‌پرست زمان خود پیام داد که خدای واقعی تنها یک خداست و آن خدا، خدای یگانه است.

حضرت ابراهیم چه کارهایی انجام داد؟

حضرت ابراهیم کارهای مهم زیادی انجام داد که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• او به خدای یگانه ایمان آورد و مردم را به پرستش او دعوت کرد.
• او خانه کعبه را در مکه ساخت.
• او از آتش نمرود جان سالم به در برد.
• او فرزند خود را به فرمان خدا قربانی کرد.

حضرت ابراهیم در آتش نمرود چه کرد؟

نمرود پادشاه ظالمی بود که مردم را به بت‌پرستی مجبور می‌کرد. حضرت ابراهیم به بت‌پرستی اعتقاد نداشت و به مردم می‌گفت که خدای واقعی تنها یک خداست. نمرود از این کار حضرت ابراهیم عصبانی شد و او را به آتش انداخت. اما آتش به فرمان خدا سرد شد و حضرت ابراهیم سالم از آتش بیرون آمد.

حضرت ابراهیم چه خصوصیاتی داشت؟

حضرت ابراهیم مردی بسیار نیکوکار، مهربان، خداپرست و شجاع بود. او همیشه به خدا ایمان داشت و در برابر مشکلات و سختی‌ها تسلیم نمی‌شد.

حضرت ابراهیم فرزند خود را به چه فرمانی قربانی کرد؟

خداوند به حضرت ابراهیم فرمان داد که فرزندش اسماعیل را قربانی کند. حضرت ابراهیم به فرمان خدا عمل کرد و اسماعیل را به بالای کوهی برد تا او را قربانی کند. اما درست در لحظه‌ای که حضرت ابراهیم می‌خواست اسماعیل را قربانی کند، خداوند یک گوسفند را به جای اسماعیل فرستاد.

حضرت ابراهیم چه درس‌هایی برای ما دارد؟

حضرت ابراهیم درس‌های مهمی برای ما دارد که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• باید به خدای یگانه ایمان داشته باشیم.
• باید از بت‌پرستی دوری کنیم.
• باید به فرمان خدا عمل کنیم.
• باید صبور باشیم و از امتحانات خدا نترسیم.

نتیجه‌گیری

حضرت ابراهیم پیامبر بزرگی بود که کارهای مهم زیادی انجام داد. او به عنوان پدر سه دین ابراهیمی شناخته می‌شود و درس‌های مهمی برای ما دارد.

مطلب پیشنهادی :

تحقیق خیلی کوتاه در مورد فردوسی کلاس دوم