انواع گیرندههای مزههای اصلی را در زبان نام ببرید

گیرنده های مزه های اصلی در زبان به پنج دسته تقسیم می شوند:

1. گیرنده های طعم شور: این گیرنده ها به یون های سدیم (Na+) حساس هستند و در سرتاسر سطح زبان یافت می شوند.

2. گیرنده های طعم ترش: این گیرنده ها به یون های هیدروژن (H+) حساس هستند و بیشتر در کناره های زبان قرار دارند.

3. گیرنده های طعم شیرین: این گیرنده ها به انواع مختلف قندها حساس هستند و بیشتر در نوک زبان قرار دارند.

4. گیرنده های طعم تلخ: این گیرنده ها به آلکالوئیدها و سایر مواد شیمیایی مضر حساس هستند و بیشتر در پشت زبان قرار دارند.

5. گیرنده های طعم اومامی: این گیرنده ها به اسیدهای آمینه مانند گلوتامات حساس هستند و در سرتاسر سطح زبان یافت می شوند. طعم اومامی به عنوان طعمی “گوشتی” یا “لذیذ” توصیف می شود.

علاوه بر این پنج طعم اصلی، گیرنده های دیگری نیز در زبان وجود دارند که به طعم های دیگری مانند تند، خنک، فلزی و چربی حساس هستند.

نکاتی در مورد توزیع گیرنده های مزه:

• تعداد و حساسیت گیرنده های مزه در افراد مختلف متفاوت است.
• با افزایش سن، تعداد و حساسیت گیرنده های مزه کاهش می یابد.
• برخی از بیماری ها و داروها می توانند بر حس چشایی تاثیر بگذارند.