معنی درس چهاردهم فارسی ششم (راز زندگی) ✅ هم خانواده مخالف و خلاصه

معنی درس چهاردهم فارسی ششم

۱- غنچه با دل گرفته گفت:
«زندگی لب ز خنده بستن است… گوشه‌ای درون خود نشستن است!»
معنی: غنچه اندوهگین است و زندگی را بی‌خنده و همراه با گوشه‌گیری می‌بیند.
آرایه ادبی: تشخیص (سخن گفتن غنچه) – کنایه (دل گرفته=اندوه) – کنایه (لب ز خنده بستن=شادی نکردن).

۲- گل به خنده گفت:
«زندگی شکفتن است… با زبان سبز راز گفتن است!»
معنی: گل زندگی را روشن و زیبا می‌بیند، مانند شکفتن و با طراوتی که رازهای زندگی را آشکار می‌کند.
آرایه ادبی: تشخیص – کنایه (زبان سبز=نشاط و سرزندگی).

۳- گفت‌وگوی غنچه و گل از درون باغچه باز هم به گوش می‌رسد.
معنی: همچنان پژواک این گفت‌وگو در باغچه شنیده می‌شود.
آرایه ادبی: تشخیص – مراعات نظیر (غنچه، گل، باغچه).

۴- تو چه فکر می‌کنی؟ کدام یک درست گفته‌اند…؟
معنی: شاعر مخاطب را به اندیشیدن و مقایسه دیدگاه غنچه و گل دعوت می‌کند.

۵- من فکر می‌کنم گل به راز زندگی اشاره کرده است، هر چه باشد او گل است، گل یکی دو پیرهن بیشتر ز غنچه پاره کرده است.
معنی: به نظر شاعر، گل حقیقت زندگی را شناخته است؛ زیرا تجربه بیشتری نسبت به غنچه دارد.
آرایه ادبی: کنایه (پیرهن بیشتر پاره کردن=تجربه بیشتر داشتن) – مراعات نظیر (غنچه، گل، باغچه).

معنی کلمات درس چهاردهم فارسی ششم (گفت‌وگوی غنچه و گل)

هم‌خانواده‌ های درس چهاردهم فارسی ششم

مخالف و متضاد های درس چهاردهم فارسی ششم

متن شعر درس چهاردهم فارسی ششم

غنچه با دلِ گرفته گفت:
«زندگی لب زِ خنده بستن است…
گوشه‌ای درون خود نشستن است!»

گل به خنده گفت:
«زندگی شکفتن است…
با زبان سبز، راز گفتن است!»

گفتگوی غنچه و گل از درون باغچه
باز هم به گوش می‌رسد.

تو چه فکر می‌کنی؟
کدام یک درست گفته‌اند…؟

من فکر می‌کنم
گل به راز زندگی اشاره کرده است
هر چه باشد او گل است
گل، یکی دو پیرهن
بیشتر زِ غنچه پاره کرده است.