تحقیق دانش آموزی در مورد درنا مناسب تمام پایه های تحصیلی
آنچه در این مطلب خواهید دید
تحقیق در مورد درنا
درنا پرندگانی بلند قد با پاهای دراز، گردن و منقارهای بلند هستند. آنها از نظر شکل بدن، شبیه حواصیل هستند اما معمولا وزن بیشتری دارند. رنگ درناها عموماً قهوه ای، خاکستری یا سفید رنگ است. درناهای تاج دار آفریقایی دارای یک تاج طلایی برجسته از پر بر روی سرشان هستند. این پرندگان قد بلندترین پرنده های جهان هستند و اندازه آنها از حدود 80 تا 150 سانتی متر متغیر است. درناها گونه های زیادی دارند ولی همه آنها پاهای بلند، گردن بلند، بال های بزرگ و بدنی صاف دارند. آنها از نظر طول بال ها متفاوت هستند و بال های آنها ظاهری گرد دارد. نرها و ماده ها شبیه هم هستند، اما درناهای نر کمی بزرگتر هستند. گردن درناها کمی خمیده است و ظاهری زیبا به پرنده می دهد. آنها عمدتاً به صورت گله ها زندگی می کنند و پرندگان بسیار اجتماعی هستند. آنها معمولا در سرتاسر جهان به جز در دو قاره یعنی آمریکای جنوبی و قطب جنوب یافت می شوند.
ویژگی ظاهری درنا
پرها و ویژگی های درنا با توجه به زیستگاه آنها متفاوت است. آنهایی که در تالاب های بزرگ زندگی می کنند معمولاً رنگ سفید بیشتری نسبت به گونه های جنگلی دارند. پرندگانی که در جنگل یا تالاب کوچک زندگی می کنند رنگ خاکستری بیشتری دارند.
درناهای سفید معمولاً بزرگتر می شوند. پرندگان جنگلی کوچکتر با رنگ تیره تر خود می توانند در هنگام لانه سازی، بهتر با محیط خود ترکیب شوند. برخی از گونه های درنا روی پرهای خود گل می مالند تا بهتر از شکارچیان پنهان شوند.
درناها همچنین توانایی شنا دارند و شنا و پیاده روی را به پرواز ترجیح می دهند. پرهای این پرندگان ظاهری صاف به بدن آنها می دهد و بسیار نزدیک به یکدیگر رشد می کنند. پاهای آنها دارای چهار انگشت است که سه انگشت در جلو و یک انگشت در پشت است. این پرندگان دارای بال های قدرتمندی هستند که به آنها در پرواز کمک می کند.
زیستگاه و محل زندگی درنا
درناها در تمام قاره ها به جز آمریکای جنوبی و قطب جنوب زندگی می کنند. این پرندگان بیشترین تنوع را آفریقا و شرق آسیا دارند. آفریقا هشت گونه دارد، در حالی که آسیای شرقی در فصل اوج خود شش گونه دارد. درناها 15 گونه مختلف دارند که هر یک زیستگاه ترجیحی خود را دارد.
درناها بسته به فصول از مکانی به مکان دیگر می روند و از این رو مهاجر هستند. مهاجرت این پرندگان به نیاز غذا و سرپناه آنها بستگی دارد. بیشتر آنها برای بقای خود به تالاب ها و همچنین مناطق وسیع و باز نیاز دارند. اکثریت آنها همچنین در تالاب های کم عمق لانه می سازند، در حالی که برخی در آنجا لانه می سازند اما جوجه های خود را برای تغذیه در روز به زمین های چمن منتقل می کنند. فقط دو نوع درنای تاجدار آفریقایی در تالاب ها نمی خوابند. در عوض، آنها در درختان استراحت می کنند.
همه این پرندگان با تغییر فصل مهاجرت نمی کنند. برخی از آنها بی تحرک هستند، به این معنی که در طول سال در یک منطقه می مانند. بسیاری از آنها نیز هزاران مایل را به سمت زیستگاه های گرم جهت تولید مثل خود طی می کنند.
چرخه زندگی و تولید مثل درنا
درناهای نر معمولاً در بهار شروع به ملاقات با درناهای ماده می کنند. درناهای ماده معمولاً دو یا گاهی سه تخم زیتونی براق با لکه های قهوه ای می گذارند. لانه روی زمین ساخته می شود و با علف، نی، راش یا ساقه پوشیده شده است. از این لانه ممکن است چند سال استفاده شود.
تخم ها حدود یک ماه پس از تخمگذاری بیرون می آیند. جوجه درناها با یک پوشش کرکی و قهوه ای پوشیده شده اند. هنگامی که جوجه ها از تخم بیرون می آیند، والدین آنها به آنها غذا می دهند تا زمانی که آنها بتوانند پرواز کنند. این کار معمولاً دو ماه طول می کشد و پرندگان جوان در سه تا پنج سالگی می توانند تولید مثل کنند.
این پرندگان تک همسر هستند. این بدان معنی است که آنها یک جفت مادام العمر دارند. آنها معمولاً این جفت را در سال دوم یا سوم زندگی خود پیدا می کنند. برای جذب جفت، پرندگان جوان رقص جفت گیری را اجرا می کنند. آنها بال های خود را تکان می دهند، تعظیم می کنند، می پرند و چوب ها یا گیاهان کوچک را به هوا پرتاب می کنند. تا زمانی که آنها با موفقیت تولید مثل کنند، یک درنای نر و ماده مادام العمر با هم خواهند ماند.
انواع گونه های درنا
گونه های مختلفی از درنا در سراسر دنیا زندگی می کنند که بر اساس نام و محل زندگی نام گذاری شده اند. شناخته شده ترین انواع درناها عبارتند از:
- درنای اوراسیایی
- درنای شنزار
- درنای جارچی
- درنای ساروس
- درنای استرالیا
- درنای سیبری
- درنای گردن سفید
- درنای سرپوش دار
- درنای گردن سیاه
- درنای کاکل قرمز
حقایق جالب در مورد درنا
درناها پرندگان قدرتمندی هستند و برخی از آنها توانایی پرواز بر فراز هیمالیا را دارند. آنها در طول مهاجرت با سر و گردن مستقیم به جلو و پاهای مستقیم به پشت سرشان پرواز می کنند. آنها می توانند به ارتفاع 4900 تا 8000 متر برسند. مهاجرت آنها به قدری طولانی و سخت است که بسیاری از آنها از خستگی، گرسنگی یا شکار شدن توسط پرندگان شکاری می میرند.
آنها ترجیح می دهند در ارتفاعات کمتر از 5000 پا مهاجرت کنند، اما برخی از گونه ها مجبور به پرواز بسیار بالاتر هستند. در آمریکای شمالی، رشته کوه ها به سمت شمال و جنوب کشیده شده و پرندگان به موازات آنها مهاجرت می کنند. با این حال، در آسیا و اروپا با وجود رشته کوه هایی مانند هیمالیا و پیرنه، عموماً به سمت شرق و غرب حرکت می کنند و درناها و سایر پرندگان را مجبور می کنند تا در گذرگاه های کوهستانی تا ارتفاع 20000 فوتی پرواز کنند. آنها از کوه ها و دریاها برای جهت یابی یا مهاجرت های فصلی خود استفاده می کنند.
اکثر گونه های درنا دارای پوست برهنه در صورت خود هستند. آنها از این پوست برای برقراری ارتباط با پرندگان دیگر از طریق انبساط و شل کردن ماهیچه ها استفاده می کنند. این فعالیت رنگ چهره آنها را نیز تغییر می دهد. برخی درناها می توانند پرهای روی سر خود را حرکت دهند تا به گله خود علامت دهند.
این پرندگان دارای صداهای ویژه ای هستند که به آنها کمک می کند با هم ارتباط برقرار کنند. آوای این پرندگان شامل واژگان وسیعی است. آنها از زمانی که جوجه هستند شروع به یادگیری این آواهای ویژه می کنند که مانند زبان انسان عمل می کند.
در طول فصل تولید مثل، این پرندگان بسیار قلمرو طلب می شوند و تمام وقت در قلمرو خود می مانند. در طول فصل غیر تولید مثل، بسیاری از گونه های این پرندگان گله های بزرگی تشکیل می دهند، معاشرت می کنند، با یکدیگر درگیر می شوند و با هم تغذیه می کنند.
درناها پرنده های تهاجمی هستند. هنگام مبارزه، آنها به هوا می پرند و با چنگال های تیز خود به حریف ضربه می زنند. این کار تا زمانی ادامه می یابد که پرنده فرار کند یا پرواز کند. با این حال، مبارزه برای هر دو شرکت کننده خطرناک است. درنا از یک سیستم پیچیده رفتارهای تهدید کننده شامل حالات فیزیکی و صداها استفاده می کنند که به رقبا اجازه جنگ نمی دهد.
درناهای بالغ تقریباً هر دو سال یکبار، قبل از مهاجرت به طور کامل پر ریزی می کنند و حدود 6 هفته بدون پر خواهند بود تا زمانی که پرهای جدیدشان رشد کنند. در این شرایط بسیار آسیب پذیر هستند و قدرت پرواز ندارند.
درنا چه می خورد؟
درناها همه چیزخوار هستند. آنها می توانند هم حیوانات و هم گیاهان را بخورند. غذاهای ترجیحی در خشکی شامل دانه ها، آجیل، بلوط، برگ، توت و میوه است. آنها همچنین حشرات، پرندگان، خزندگان کوچک، پستانداران کوچک، حلزون ها و کرم ها را می خورند.
درناها در حین زندگی در تالاب ها از ریشه ها، غده ها، ریزوم ها، حلزون ها، قورباغه ها و ماهی های کوچک تغذیه می کنند. رژیم غذایی آنها با توجه به موقعیت مکانی، زمان سال و در دسترس بودن غذا بسیار متنوع است. با این حال، پرندگانی که منقار کوتاه تری دارند، غذاهای خشک را ترجیح می دهند و پرندگانی که منقار بلندتری دارند، غذاهای تالابی را ترجیح می دهند.
آیا درناها در معرض انقراض هستند؟
اکنون اکثر گونه های درنا در معرض خطر هستند. از بین رفتن زیستگاه، شکار شدن توسط انسان، سد سازی، گسترش کشاورزی و آلودگی برخی از دلایل آن است. آنها پرندگانی هستند که نیازهای خاصی به زیستگاه خود برای زنده ماندن و تولید مثل دارند.
درناها با تهدیدات زیادی از جمله شکار بیش از حد و تخریب زیستگاه روبرو هستند. جمعیت این پرنده های زیبا با شکار و تخریب مرداب ها کاهش یافته است زیرا جایی برای لانه سازی پیدا نمی کنند. علاوه بر این کشاورزان با شکار آنها به دلیل آسیب رساندن به محصولات، جمع آوری تخم ها و مسمومیت با آفت کش ها یکی از تهدیدات اصلی برای این پرندگان زیبا هستند. تمام درناها توسط توافق نامه بین المللی محافظت می شوند زیرا یک گونه در معرض تهدید در نظر گرفته می شوند.
گونه های درنا در ایران
درناهای سیبری، درنای خاکستری یا درناهای میقان و درنای طناز گونه هایی از این پرندگان هستند که به ایران مهاجرت می کنند. آنها بیشتر مازندران را برای اقامت ترجیح می دهند اما برخی تالاب های کشور مانند تالاب میقان اراک نیز میزبان درناهای بسیاری در فصل های سرد سال است. بیشتر درناهای خاکستری به این مکان مهاجرت می کنند. علاوه بر این آنها تایباد و شهر سمیرم اصفهان را نیز برای زندگی در فصول سرد به شمال کشور ترجیح می دهند. درنای طناز در ایران به تالاب گندمان در چهارمحال بختیاری یا تالاب زریوار در کردستان مهاجرت می کند و زمانی کوتاه را در این مناطق خوش آب و هوا سپری می کند.
چه حیواناتی دشمن درنا هستند؟
از آنجایی که پرندگان بالغ بسیار بزرگ هستند، تعداد کمی از شکارچیان آنها را در زیستگاه های طبیعی خود به چالش می کشند. اما توسط پرندگان شکاری بزرگ دیگری مانند جغدها و عقاب ها و همچنین روباه و گربه وحشی شکار می شوند. جوجه ها در برابر این شکارچیان زمینی بسیار آسیب پذیر هستند.
درنا چقدر عمر می کند؟
درناهای وحشی به دلیل سبک زندگی و قدرت تهاجمی خود با تهدیدات مقابله کرده و معمولاً بین 20 تا 30 سال زندگی می کنند. این پرندگان زیبا را می توان در باغ وحش نیز نگهداری کرد. در اسارت، یک درنای سیبری 83 سال زنده مانده است.
دانش آموزان و بچه های عزیز؛ در این مقاله کودکانه اطلاعات مهم و مفیدی درباره درنا برای دبستان و سایر پایه های تحصیلی تهیه شد که امیدواریم این مطلب مفید بوده باشد.
بیشتر بخوانید:
