تحقیق دانش آموزی در مورد فسیل دایناسورها
تحقیق دانش آموزی در مورد فسیل دایناسورها : در این قسمت ، برای گروه های سنی مختلف از جمله دانش آموزان و دانشجویان ، مقاله ای با موضوع فسیل دایناسورها ، گردآوری شده است.
آنچه در این مطلب خواهید دید
تحقیق دانش آموزی در مورد فسیل دایناسورها
فسیل ها بقایا یا آثاری از گیاهان و جانورانی هستند که مدت ها پیش روی کره زمین می زیسته اند. فسیل یا سنگواره سرنخ هایی از گذشته به دانشمندان می دهد و برای دیرینه شناسی یا مطالعه زندگی ماقبل تاریخ بسیار مهم هستند. بیشتر فسیل ها در زمین هایی یافت می شوند که زمانی در زیر آب قرار داشتند. آنها معمولاً از قسمت های سخت مانند پوسته یا استخوان موجودات زنده تشکیل می شوند.
فسیل دایناسورها نیز در برخی مناطق زمین کشف شده است. فسیل دایناسورها نشان می دهد آنها موجوداتی عظیم جثه بودند که زمانی روی زمین زندگی می کردند و سپس منقرض شدند. دانشمندان با بررسی فسیل دایناسورها سن تقریبی و دلیل انقراض آنها را مورد بررسی قرار می دهند.
یادگیری در مورد فسیل ها برای دانش آموزان سرگرم کننده و جالب است، به خصوص زمانی که فسیل دایناسورها را در حین سفر به نقاط مختلف پیدا کنند. فسیل ها نشان می دهند که حیوانات قبلاً چه شکلی بودند، کجا زندگی می کردند و چگونه منقرض شدند. فسیل های زیادی در اطراف ما هستند و هر کسی می تواند در حین لذت بردن از طبیعت یکی از آنها را بیابد یا اتفاقی با آن برخورد کند. یک فسیل ممکن است در نتیجه خشک شدن، انجماد یا گیر افتادن در رزین کاج تولید شود.
کشف فسیل دایناسور چه اهمیتی دارد؟
دایناسورها در گذشته دور در سرتاسر جهان زندگی می کردند و فسیل های آنها در تمام قاره ها کشف شده است. آنها در محیط های مختلفی از جنگل های استوایی تا بیابان های خشک و شنی زندگی می کردند.
دایناسورها اندازه های مختلفی داشتند. برخی از آنها به اندازه یک مرغ بودند در حالیکه وزن برخی دیگر به 100 تن می رسید یعنی بیش از 10 برابر بزرگ ترین فیل های که اکنون در دنیا وجود دارد.
بدن دایناسورها مو نداشت و پوست آنها دارای سطحی پر از برآمدگی های سخت بود. دانشمندان معتقدند که دایناسورها به رنگ خاکستری یا سبز بودند. این رنگ ها به آنها کمک می کرد به راحتی در محیط های مختلف پنهان شوند.
کشف فسیل ها بسیار حائز اهمیت است. ما اکنون به لطف کشف فسیل ها می دانیم که دایناسورها میلیون ها سال پیش چه شکلی بودند. دانشمندان فسیل های زیادی را در طول سال های گذشته پیدا کرده اند که متعلق به دایناسورها هستند و بر اساس آنها توانسته اند نمونه هایی از شکل ظاهری دایناسورها را بازسازی کنند.
این فسیل ها به ما می گویند که دایناسورها کجا و چگونه زندگی می کردند. در سال 1677، رابرت پلات اولین فسیل دایناسور را پیدا کرد، اما زمانی که آن را کشف کرد نمی دانست این فسیل چیست. سپس ویلیام باکلند بود که تشخیص داد فسیل متعلق به دایناسور است.
مطالعه فسیل ها یک شغل است و افرادی که به این کار مشغول هستند به عنوان دیرینه شناس شناخته می شوند. فسیل ها اطلاعات زیادی مانند محل زندگی حیوان، سن، نحوه مرگ و حتی آنچه می خوردند به دانشمندان می دهد.
چه مدت طول می کشد تا فسیل ها تشکیل شوند؟
فسیل ها در روی سیاره ما بسیار نادر هستند. به این دلیل که استخوان های حیوانات اغلب پس از مرگ به سرعت تجزیه می شود و چیزی برای فسیل شدن از آنها باقی نمی ماند. فسیل تنها زمانی شکل می گیرد که حیوانات به سرعت دفن شده و اکسیژن کمی به آنها برسد.
فسیل ها همچنین ممکن است در مکان های صعب العبوری باشند که انسان نمی تواند به آنجا دسترسی داشته باشد. بنابراین هزاران فسیل دیگر در انتظار کشف هستند. جالب است بدانید که فسیل موجودات دریایی حتی در بالای قله اورست یافت شدند. بنابراین اگر کوهنوردان به قله صعود نمی کردند، آنها هرگز کشف نمی شدند. پیدا شدن فسیل در قله اورست به این معناست که این کوه در گذشته زیر آب بوده و میلیون ها سال پیش بستر دریا بوده است.
حیوانی مانند دایناسور وقتی می میرد و به کف رودخانه می افتد به تدریج گوشت حیوان پوسیده شده یا توسط موجودات کوچک تر خورده می شود و تنها استخوان های آن (اسکلت) باقی می ماند.
سپس گل و لای و ماسه (رسوب) اسکلت را می پوشاند. در طی سالیان متمادی، لایه هایی از گل و ماسه نرم روی استخوان قرار می گیرد. فسیل ها بطورکلی طی چندین میلیون سال تحت دما و فشار بالا شکل می گیرند. در واقع استخوان ها و پوسته های سخت حیوانات به سنگ تبدیل می شوند و شکل اصلی حیوان را به ما نشان می دهند.
فسیل کامل حیوانات منجمد شده در یخ اما به محض یخ زدن آب اطراف آنها شکل می گیرند. فسیل های منجمد ممکن است طی صدها یا هزاران سال بعد با آب شدن یخ ها نمایان شوند.
چند نوع فسیل وجود دارد؟
دو نوع اصلی فسیل وجود دارد، فسیل اندامی و فسیل های آثاری. فسیل های اندامی بقایای کامل گیاهان یا حیواناتی هستند مانند زمانی که زنده بودند. رایج ترین نمونه این فسیل ها استخوان های دایناسور هستند.
فسیل های آثاری نشانه هایی از موجودات زنده مانند رد پا هستند. بیشترین فسیل های شناخته شده برای عموم مردم، فسیل های دایناسورهای غول پیکر و ما قبل تاریخ است. استخوان های فسیل شده و آثار این خزندگان عظیم الجثه و باستانی را می توانید در بسیاری از موزه های تاریخ طبیعی و علوم زمین شناسی مشاهده کنید.
جالب است بدانید برخی از موجودات به خوبی فسیل می شوند، برخی دیگر نه. متداول ترین فسیل ها، فسیل هایی هستند که از حیوانات با پوسته سخت به جا مانده اند. پوسته های سخت و کلسیتی نرم تنان (مانند صدف ها و حلزون ها) و بازوپایان که اکنون کمیاب هستند نمونه هایی از فسیل های موجود هستند.
فسیل ها کجا و چگونه کشف می شوند؟
فسیل ها در مکان های مختلفی روی کره زمین یافت می شوند. آنها معمولا پس از آمدن به سطح زمین و قرار گرفتن در معرض باد، زلزله و باران کشف می شوند. گاهی اوقات نیز آنها توسط باستان شناسان پیدا می شوند.
فسیل های بسیار ریز یا میکروسکوپی را “میکرو فسیل” می گویند. فسیل های بزرگ تر مانند صدف ها و استخوان دایناسورها ماکروسکوپی یا “ماکروفسیل” نامیده می شوند. سنگ های طبیعی که شبیه موجودات فسیل شده هستند اما در اصل فسیل نیستند را شبه فسیل می گویند.
فسیل های زنده نیز موجودات امروزی هستند که بسیار شبیه به اجداد ما قبل تاریخ خود در میلیون ها سال پیش هستند. درخت جینکو و خرچنگ نعل اسبی نمونه های خوبی از فسیل های زنده هستند. بطورکلی در برخی مکان ها احتمال وجود فسیل ها بیشتر است آنها عبارتند از:
نزدیک آب ها
فسیل ها بیشتر اوقات در نزدیکی سنگ های رسوبی یافت می شوند. سنگ های رسوبی سنگ هایی هستند که در مرداب ها، رودخانه ها، دریاچه ها و اقیانوس ها از سخت شدن خاک رس، گل و ماسه در طی میلیون ها سال تشکیل می شوند. بنابراین، بسیاری از فسیل دایناسورها در نزدیکی آب ها یافت می شوند. طبق گفته موزه دیرینه شناسی دانشگاه کالیفرنیا اولین کشف فسیل دایناسور در آمریکای شمالی در سال 1854 در رودخانه میسوری بود.
درون یخ
یکی دیگر از مکان هایی که احتمال کشف فسیل وجود دارد داخل یخ ها است. به عنوان مثال قدیمی ترین بقایای انسان در سال 1991 در کوه های آلپ در ایتالیا کشف شد.
در جنگل ها
جنگل ها مکان زندگی بسیاری از جانوران هستند بنابراین احتمال تبدیل آنها به فسیل در این مکان بسیار زیاد است. مثلا حشرات فسیل شده در شیره درختان یا چوب های فسیل شده پیدا می شود. فسیل هایی که در جنگل پیدا می شوند ممکن است 25 میلیون سال سن داشته باشند.
حقایقی جالب در رابطه با فسیل دایناسورها
فسیل ها بقایای گیاهان و جانوران قدیمی هستند که در طول زمان حفظ شده اند. آنها بخش مهمی از تاریخ سیاره ما هستند و می توانند چیزهای زیادی در مورد زندگی روی زمین در میلیون ها سال پیش به ما بگویند.
در ادامه برخی از حقایق جذاب در رابطه با فسیل برای کودکان آورده شده است:
- فسیل ها می توانند از استخوان، دندان، صدف، گیاهان و حتی رد پا تشکیل شوند.
- دایناسورها جزء معروف ترین فسیل های جهان هستند. قدیمی ترین فسیل دایناسورها حدود 230 میلیون سال قدمت دارند.
- همه فسیل ها در داخل سنگ ها یافت نمی شوند. برخی را می توان در چاله های قیر، داخل یخ و کهربا یافت.
- کهربا نوعی شیره درخت فسیل شده است که در آن حشرات و دیگر موجودات کوچک برای میلیون ها سال حفظ می شوند.
- فسیل های اجداد اولیه انسان در قاره آفریقا کشف شده است. این فسیل ها به دانشمندان کمک کرده اند تا حقایق بیشتری را در مورد تکامل انسان ها کشف کنند.
- قدیمی ترین فسیل های شناخته شده حدود 3.5 میلیارد سال قدمت دارند. آنها متعلق به باکتری های میکروسکوپی هستند.
- فسیل ها می توانند اطلاعات خوبی در مورد محیطی که جانوران در آن زندگی می کردند، از جمله آب و هوا، جغرافیا و حتی موجودات زنده دیگر آن دوران به ما بدهند.
- دیرینه شناسان دانشمندانی هستند که بر روی فسیل ها و اشیاء قدیمی مطالعه می کنند. آنها از ابزارهایی مانند چکش برای استخراج و جداسازی فسیل ها از سنگ اطراف استفاده می کنند.
- فسیل ها فقط در خشکی و روی زمین یافت نمی شوند. بسیاری از موجودات دریایی نیز پس از مرگ در زیر آب دفن شده و به فسیل تبدیل می شوند.
- ارزش فسیل های کشف شده بسیار بالا است و می توان برای کمک به درک چگونگی تکامل حیوانات و گیاهان در طول زمان از آنها استفاده کرد.
سخن پایانی
فسیل ها بخش مهمی از تاریخ سیاره ما هستند. آنها دریچه ای به گذشته باز می کنند و به ما کمک می کنند تا تکامل حیات روی زمین را درک کنیم. با یادگیری در مورد فسیل ها، می توانیم دنیای اطراف خود و تنوع باورنکردنی حیات در این سیاره را از زمان های دور تاکنون بهتر درک کنیم.
مطالب پیشنهادی :
